modlitwa

Duża firma. Jakiś czas temu pojawili się nowi pracownicy – siostra z bratem. Wchodząc na halę mówią: Szczęść Boże. Na przerwie – modlą się przed jedzeniem. Wszyscy patrzą zdziwieni. Zdziwienie dziś budzi znak krzyża i chrześcijańskie pozdrowienie – a kiedyś było to takie oczywiste...

czas na oddech

Pierwszy dzień ferii! Niby od kilku dni ferie, ale – sobota i spotkanie z młodzieżą aż do 20.30, niedziela – wieczorna Msza z młodzieżą, poniedziałek Anioł Pański z Biskupem i wręczenie nagród z konkursu w którym brała udział moja uczennica, a dziś wolne. Niby wolne, ale jeszcze wysłałam kilka maili z materiałami do konkursu do uczniów. Nie, nie pracoholik ;-) - rzeczy, które trzeba było zrobić wcześniej, ale.. no... tego.. ;-) Zostało jeszcze jedno (tak mi się wydaje, że jedno!) sprawozdanie, ale to już na po feriach – co znaczy, że w ferie trzeba zrobić.

Spowiedź

To niesamowite, jaką ulgę przynosi spowiedź. Możesz zwierzać się ze swojego problemu wszystkim przyjaciołom i radzić się swoich znajomych, a nie przyniesie to takiego efektu, jak szczera spowiedź. Zaskakuje mnie to i zadziwia od zawsze.

kaloryfer

Dziś diecezjalne spotkanie młodzieży. Z mojej młodzieży kilka osób – ale przynajmniej przyszli z własnej i nieprzymuszonej woli. Słuchałam. Obserwowałam. Budowałam swoją wiarę. I w Boga – i w młodzież. Jedno zdanko z nauczania, które padło do młodzieży – ale i nas katechetów mocno dotyczy: Bądź światłem. Możesz być ciepłem – ale nie dawać światła. Kaloryfer daje ciepło, ale to nie to samo... (z homilii o. Tomasza Nowaka OP)

ostatni tydzień

Jutro poniedziałek. Ostatni tydzień przed feriami. Może być ciężko ;-) W niektórych szkołach, mimo że ferie za tydzień jedziemy już z nowym semestrem – więc znów wszystko od początku, mimo że końca nie było – tzn był, bo posiedzenia rady i zebrania – zaliczone, ale na odpoczynek jeszcze czekamy. Jako przerywnik zaproponowałam na ostatni tydzień lekcje z filmem – nikt się nie sprzeciwił ;-) No, ale niektórym nie mogę dać odetchnąć – konkurs biblijny przed nami. Czytam, zaznaczam, układam pytania – wydrukowałam właśnie 15 testów, dzieci się ucieszą :-D Najgorsze jest to, że oni naprawdę się cieszą :-D

szkolne obiady

Szkolne obiady czasem integracji między nauczycielem a uczniami – przynajmniej w moim przypadku ;-) Zwykle największe rozrabiaki w szkole „trzymają” dla mnie miejsce przy swoim stoliku i wołają, żeby z nimi usiąść. Opowiadają, żartujemy sobie, ale i rozmawiamy – tam się można dowiedzieć wszystkiego ;-) Która dziewczyna komu się podoba, kto jaki przedmiot lubi, kto dziś jaką ocenę dostał, co się wydarzyło na lekcji, ale nie tylko. Kuba wczoraj – a wie pani, że uczy pani mojego brata? Tak, a kto to? Marcin. Wo twój rodzony brat? - pytam, bo nawet nie wiedziałam. No tak, ale nie mieszkamy razem? Nie? Bo ja mieszkam z ciocią. O. Fajnie? - pytam. Nie - ale tak wyszło. Bałam się pytać o więcej. To dziecko z klasy drugiej. Za chwilkę życzył smacznego i pobiegł na przerwę. Smutne.

paralityk

Lekcja o uzdrowieniu paralityka w klasie 3. Po przeczytaniu fragmentu Ewangelii zrobiliśmy scenkę – Robert był paralitykiem, Miłosz Jezusem inni czterej chłopcy przyjaciółmi sparaliżowanego. Było zabawnie, ale z przesłaniem. Na końcowe pytanie – kogo przyjaciele przynieśli do Jezusa, Marcin odpowiedział: Roberta! Ha ha - przedobrzyłam z przesłaniem, ale skojarzenie dobre, odpowiedź uznana :-)

Pomocne www Katechety

Biblia dla dzieci /kilk/
Pinterest /klik/
Katecheza Natana /klik/
Katecheza z pomysłem /klik/

praca katechety

Praca katechety to nie tylko szkoła, ale i parafia. W zależności od twórczości księdza proboszcza – różne katecheci mają obowiązki. Czasem to tylko raz na jakiś czas oprawa liturgii Mszy św. z dziećmi czy młodzieżą, czasem przygotowanie do I Komunii św., próby, spotkania z rodzicami, czasem przygotowanie uroczystości Bierzmowania, czasem to cotygodniowa Msza z dziećmi, opieka nad asystą procesyjną, scholą dziecięcą, młodzieżową, prowadzenie wspólnoty dziecięcej lub młodzieżowej. Ja obecnie – w jednej parafii mam oprawę liturgii z młodzieżą – jeden miesiąc w semestrze, w drugiej parafii – miesiąc w semestrze oprawa liturgii z dziećmi i przygotowanie do I Komunii św., spotkania, próby i poprowadzenie uroczystości i w trzeciej parafii oprawa liturgii Mszy św. wieczornej z młodzieżą w każdą ostatnią niedzielę miesiąca. Czasem zdarza się, że jestem na dwóch mszach w niedzielę – rano z dziećmi, wieczorem z młodzieżą.

studia teologiczne

Studiowałam zaocznie – nie znam realiów studiów dziennych ani statystyk. Kiedy zaczynałam po maturze – to był 1998 rok, było nad ponad 30 osób. Po pierwszej sesji zostało niecałe 20, po sesji letniej odpadłam nawet ja – w sumie zostało na I roku 16 osób. Połowa. Ksiądz profesor po oblanym egzaminie podszedł do mnie i patrząc w oczy powiedział: i tak nie będzie pani katechetką, i tak. Ponieważ to było moje marzenie uczyć religii a nie chciałam już wchodzić w drogę pamiętnemu wykładowcy, który zresztą był dyrektorem – poszłam na uczelnię w sąsiedniej diecezji :-D Po I roku dostałam pracę – a wychodząc z kurii z misją w ręku los chciał, że akurat on stanął w progu – cóż, podeszłam i patrząc mu w oczy zapytałam tylko: i co?! Tak wiem, to było bezczelne – ale wtedy brakowało mi pokory :-D Najlepsze było dopiero przede mną, bo po licencjacie wróciłam na poprzednią uczelnię aby zrobić magistra – zgadnijcie z kim miałam pierwsze zajęcia?! :-D Na roku było nas jakoś 10 osób, może nawet nie? Wszyscy pracujemy dziś w katechezie. Co z tymi, co odpadli po I roku – nie wiem...

Studia teologiczne wbrew wyobrażeniom wcale nie są łatwe – powiedziałabym nawet, że dość trudne. Ktoś, kto tego nie czuje = lubi może być trudno. To samo z pracą w szkole – dla kogoś, kto tego nie lubi – może być ciężko, nie tylko w roli katechety.

zredukowanie lekcji religii z dwóch do jednej tygodniowo

Internet grzmi o zmniejszeniu godzin religii w szkołach ze względu na brak katechetów – z dwóch na jedną tygodniowo – może coś się za tym kryje (najpierw zmniejszymy liczbę godzin, później całkiem wyprowadzimy religię ze szkół), a może rzeczywiście tych katechetów brakuje?

Obecnie pracuję w trzech szkołach i w przedszkolu. W zawodzie nauczyciela – katechety pracuję od 2001 roku i nigdy nie miałam całego etatu w jednej szkole – zawsze to były dwie, albo trzy placówki – a tym samym dwie albo trzy parafie w obrębie 20 km od domu. Pamiętam, jak zrobiłam sobie herbatę na przerwie – upiłam łyk, poszłam na lekcję. Po następnej rozglądałam się za swoim kubkiem w pokoju nauczycielskim dziwiąc się, że go nie ma (?) – okazało się, że owszem herbatę robiłam, ale w tamtej szkole! ;-)

Tygodniowo robię około 200 km, zliczając czas wychodzi ok. 4 godzin – koszt ok. 100 zł. W sumie miesięcznie 800 km – jeśli nie mam dyżuru liturgicznego, jeśli dochodzi jeszcze niedzielny dojazd do kościoła w parafii, gdzie pracuję x 4 niedziele w miesiącu = 180 km. 1000 km miesięcznie. Pozazdrościć dobrego auta ;-)

Tak wyglądają realia. Zazdroszczę tym, co mają blisko do pracy. W chwili obecnej jedna ze szkół, w której podjęłam pracę od września ubiegłego rok – znajduje się 3 km od miejsca zamieszkania, więc bajecznie blisko – niestety umowę mam tylko do czerwca br. więc nie mam co się łudzić, że to już do emerytury... Gdyby w szkołach, gdzie pracuję zmniejszyli liczbę godzin religii – na te wszystkie rozjazdy składałoby się pół etatu – odliczając koszta dojazdu – zostaje tyle, co zasiłek dla bezrobotnych (?).

cdn.

anonimowość w konfesjonale

Jadę do Spowiedzi do Salezjanów – pokonuję 50 km zaśnieżonych tras. Stoję w kolejce pierwszopiątkowej dobre pół godziny. Kończę spowiedź i ten moment, kiedy słyszysz: Pani – i tu pada moje imię :-O A chodziło o to, by trafić na kogoś obcego :-D W sumie obcy spowiednik był, bo ja go nie znałam – ale to nie znaczy, że mnie nie znają. A o tym nie pomyślałam :-D

nauka pacierza w wieku 15 lat

Ostatnia klasa gimnazjum (dosłownie) – przygotowanie do Bierzmowania wymaga ode mnie uzyskania wiedzy o znajomości pacierza i katechizmu. Jak z tym drugim idzie w miarę, tak z pacierzem – tragedia! Dwie dziewczyny w październiku wypisały się (rodzice ich wypisali) z religii, bo „nie mają czasu uczyć się pacierza”. Pytam ustnie – stąd te problemy, bo gdyby to było pisemnie – pewnie problemu by nie było...