na koniec roku

Ostatni dzień roku, czas podsumowań. Nowy Rok - czas postanowień. Nie będę robić ani jednych ani drugich - jak co roku. Owszem są plany, są marzenia i maleńkimi kroczkami trzeba je realizować. Nie czyjeś marzenia, ale SWOJE - do tego doszłam całkiem niedawno i to moje plany na ten Nowy Rok :)

oceny na półrocze

Wystawiłam dziś oceny śródroczne, proponowane. Nie było ani jednej 3, co mnie bardzo cieszy - sporo 4, 5, ale są też 6, więc jest ok. Zeszłam "trochę" z poziomu, bo nie rozumieli o czym mówię - więc są takie oceny, gdybym  trzymała poziom, jaki miałam przez ostatnie 7 lat w innym liceum - pewnie skala ocen byłaby 1-2-3, ale... po co mi to? Wolę, żeby było miło, żeby czasem się pomodlili niż zapamiętywali teologiczne terminy - chociaż fajnie by było, gdyby coś tam jednak wiedzieli - niby to liceum, ale poziom - między nami mówiąc - klasa 4 szkoły podstawowej? :-/ Nic nie wiedzą :-( Program szkoły podstawowej znam, bo uczę w całym przedziale, wiem - co powinni wiedzieć, czemu nie wiedzą? Nie do końca obwiniam katechetów, coś tam jednak musieli przez te wszystkie lata im mówić - ale pewnie olewali, i jest, jak jest... Ech..

sponsoring

Jak ja kocham swoją pracę i wszystkie te atrakcje z nią związane ;) Teraz jestem na etapie organizowania nagród z konkursu, który z ks. proboszczem ogłosiliśmy. Dzieciaki miały zazadanie zrobić w rodzinie Szopkę Bożonarodzeniową. Dziś widziałam te cuda - no megaaaa. Pojechałam do otwartych sklepów w poszukiwaniu nagród - mam już coś na oku, więc mogę spokojnie spać ;) Wręczenie nagród planujemy 6 stycznia. Rok temu podsunęłam pomysł - chwyciło, i w tym roku poszliśmy za ciosem, też wypaliło. Fajnie, że się ludziom chce jeszcze posiedzieć z własnymi dziećmi i coś porobić.

W swojej parafii również włączyłam się w podobny konkurs, tyle, że na namalowanie szopki - również fajnie wyszło, część nagród dosponsorowałam. Zrobiłam też klasowy konkurs w 8 klasach, żeby ich trochę obudzić do działania - 3 osoby w sumie tylko wzięły udział w konkursie - wygrała jedna. Mogła sobie wybrać, co chciała - wybrała zegarek, zapłaciłam, odbierze w paczkomacie :) Wcześniej adwentowy konkurs był na najpiękniejszy wieniec w klasach 7 zrobiłam - również 1 osoba wygrywała, ale tu miałam bardzo dużo prac i było trudniej - zasada nagrody taka sama, mogła sobie wybrać, co chce - wybrała nuty kolęd i stojak/statyw do nut, wcześniej jeszcze był konkurs o świętych - wygrał chłopiec z 8 klasy, w nagrodę wybrał sobie wędkarskie akcesoria. W sumie to bardzo fajny pomysł - mam określoną kwotę, a nagrodę dziecko wybiera sobie samo, i wszyscy szczęśliwi :)

Nie zbiednieję, a dzieciaki będą pamiętać, że coś takiego się robi na adwent, czy Boże Narodzenie, może kiedyś swoje dzieci zachęcą do działania? :)

Karolina i Maciej [*][*]

Tragedia w 2 dzień Świąt - zderzenie czołowe, na miejscu zginęły 3 osoby - kierująca pojazdem 44-letnia kobieta z którą jechała jej trójka dzieci 17-latka, 23 i 25-latek i z drugiego auta 17-latka i jej 25-letni brat - na miejscu, dzieci katechetki z mojej diecezji. Od kilku dni na facebooku wpisy, kondolencje, łzy. Mama dała zdjęcie swoich zmarłych dzieci prosząc o modlitwę, pogrzeb w Sylwestra. Straszne. I zawsze wtedy zastanawiam się: lepiej mieć i stracić, czy nie mieć :( W Boże Narodzenie stracić swójkę dzieci :( 

(nie)zgadzam się

Tak sobie myślę, że za chwilę będzie - mam na myśli wiadomą szczepionkę - jak z reklamami w tel - nie klikniesz: zgadzam się, nie przeczytasz artykułu, nie obejrzysz zdjęć. Nie masz szczepionki: nie wejdziesz do kina, do restauracji, do urzędu, nie mówię już o przychodni lekarskiej, bo tam to na 100% bez tego nie wejdzisz, tak, jak teraz bez testu. Tak sobie teraz tylko myślę... Tylko sobie myślę... 

nadrabiam zaległości

Mogę się pochwalić - udało się zaliczyć II semestr podyplomówki. Jeszcze jeden i pewnie w trakcie jakaś praca do napisania będzie? Gdybym nie miała tego materiału w technikum, gdybym nie miała do czynienia z reklamą, grafiką i poligrafią zgubiłabym się na pierwszej prezentacji! Tym bardziej doceniam swoich profesorów, którzy się nade mną znęcali w technikum ;-) Tak świątecznie przysiadłam do nauki ;) 

Nie byłam w kościele, ani dziś, ani w święta :( Ostatnio w 1 niedzielę Adwentu i "zaliczyłam" pierwszy tydzień Rorat - mam nadzieję, że za tydzień już będzie dużo dużo lepiej i będę czuła się na siłach, by godzinkę posiedzieć w innym miejscu niż własny domek. 

Poszłam za ciosem i skanuję jeszcze kurs "Myślenie wizualne" - ćwiczenia, który wykupiłam jakiś czas temu - kończę i zamykam wszystkie otwarte sprawy, by ferie mieć w o l n e. Jeszcze nie wiem, co na nie wymyślę, bo znając siebie wymyślę - ale chcę mieć wolne od pracy i nauki, potrzebuję chwili oddechu - a te 3 tygodnie idealnie się do tego nadają. Może książkę skończę? Hmm...

Świąteczna Pocztówka

A dziś szkolna Pocztówka /klik/ - tak w świątecznym klimacie...

covidowo

Przerwa blogowania nie była spowodowana nadmiarem obowiązków, ale chorobą. Niestety to raczej było TO, nijak nie diagnozowane, bo nikt mnie nie kierował na testy. Czekam teraz na karuzele szczepionkową. Narazie chcą nas testować w szkołach. Ciekawe, jak długo będzie to DOBROWOLNE?! Cyrk się zacznie pewnie po Feriach...

prezent

Nie wierzę, godz. 21.19 a ja już wszytsko na jutro mam ogarnięte! Wooow. Ciekawe, kiedy mi się przypomni, że coś jeszcze mam do zrobienia ;-) Dziś klasy 7 i 8 - bardzo fajne lekcje. Na koniec jednej z nich dziewczynka ociągała się z wylogowaniem - myślałam, że się zawiesiła, ale nie - chciała pogadać i pokazać się, bo pani dawno mnie nie widziała. Kochana. Oni chyba tez już tęsknią za normalnością. Czasem się denerwujemy, ale chyba juz tęsknimy za sobą...

Przyszedł mój prezent 500+ mega tablet graficzny, robi wrażenie - ale pewnie w sobote dopiero spróbuję to ogarnąć - mam nadzieję, że nie będzie to takie trudne, jak mi się wydaje

pierwszy tydzień poszalałam roratnio i pewnie na tym sie skończy - przynajmniej w tym tygodniu, chyba się przeziębiłam :/ Żyję, ale mam nadzieję, że nie rozkręci się to jakoś drastycznie :/ I niby ciepło się ubierałam, i niby zimno nie było, ech ech..

rodzice on-line

Dziś tylko dwie lekcje na żywo, reszta to materiały do samodzielnego rozpracowania. Dzieci zaprezentowały wszystkie możliwe zabawki, kotki - pośpiewaliśmy trochę, poruszaliśmy się, ale i musiałam troszkę pokrzyczeć, bo 2 klasa rozbrykana! Powolić im, to by zagadali - żeby jeszcze na temat ;-) Wciąż zastanawia mnie rola rodziców na tych lekcjach. Ja rozumiem, że to dom, że słyszą wszystko i obserwują - ok, w końcu mogą zobaczyć, jak wyglądają lekcje ich dzieci, ale - po co podowiadają? Po co pomagają, kiedy dziecko SAMO musi dojść do prawidłowej odpowiedzi, samo ma myśleć i pracować - nie potrzeba wsparcia rodzica. Czego uczą przez takie podpowiadania? Oszustwa? Może w ten sposób dają odczuć własne wsparcie dziecku? Nie wiem. Przeszkadza to - może im się wydaje, że nie słychać tego, ale twórczo przeplatają się głosy dzieci z głosami dorosłych - i to całkiem niepotrzebnie...

500+ dla nauczycieli

Złożyłam wniosek 500+ i tak sobie pomyślałam, że takie coś to nauczyciele powinni dostawać conajmniej raz na rok - bo i tak tyle się dokłada do tej pracy, że chociaż minimum by się zwróciło. Mój tablet ma dotrzeć w ciągu 2 tygodni, więc czekam :)

500+

Ostatni dzwonek na zdobycie faktury na 500 zł z gadżetów potrzebnych do zdalnego nauczania. Pochodziłam po sklepach stacjonarnych, ludzi wszędzie całe mnóstwo - jakieś limity, obostrzenia? Gdyby nie maseczki pewnie bym się nie zorietowała, że jakaś epidemia panuje :( No ciekawe, ciekawe, jaki będzie kolejny krok - spodziewam się tuż przed świetami. Limity dzienne pójdą nagle w górę i zamkną nas? Niedzieli Palmowej - nie było. Triduum Paschalne - bez udziału wiernych. Wielkanoc - 5 osób? Wszytskich Świętych - zamknięte cmentarze, w kościołach limity. Przed nami Pasterka i Boże Narodzenie, no ciekawe, ciekawe...

Na Roratach dziś też już chyba limit został przekroczony, nie liczyłam, ale chyba więcej było ludzi, jak 47 osób. W tygodniu jest mniej, ale dzisiaj sobota, powstawali z rana ;-) Ja po całym tygodniu wstawania o 6.15 musiałam odespać ;-) Z młodzieży kilka osób, tych indeksowych do bierzmowania, z dzieci może 2 :( - reszta to średnia wieku 50/60+ I to już pewnie tak zostanie...

Rekolekcji u mnie w parafii nie ma - tylko jakiś dzień spowiedzi. W parafii, gdzie pracuję - całe 3 dni rekolekcji planowane. Kolęda pewnie też będzie ;-)

Oganęłam wczoraj testy na podyplomówce - 5 przedmiotów. Na 50 pytań - 2 błędy miałam! Wooowww.  Gdybym nie kończyła technikum w tym kierunku - nie miałabym szans ogarnąć tego, a tak - cisnęli na mnie w tym technikum, ale naprawdę po ponad 20 latach - ja pamiętałam niektóre maszyny, które musiałam znać, normy, pojęcia, wooow. Ogólnie bardzo dobrze przygotowne materiały, myślę, że przydadzą mi się do pracy z uczniami, ale to jeszcze trochę... 15 grudnia - sesja i II semestr zaliczony - III zaczyna się w lutym jakoś. Ciekawa jestem tej pracy zaliczeniowej, którą będę musiała napisać. 

Wracając do 500+ dla nauczycieli, koniec końców - stacjonarnie nie znalazłam nic. Chodził za mną tablet graficzny, ale nic takiego nie znalazłam, więc kupiłam przez internet, faktura przyszła na maila - nie zmieściłam się oczywiście w tej kwocie, ale zależało mi na dobrym sprzęcie, więc łatwiej dołożyć niż kupić całość. Mam nadzieję, że będzie fajne i przydatne jakoś :)

Jutro niedziela i świętego Mikołaja. Moje prezenty już przygotowane. Po północy podrzucam do sąsiadów i domowników - czyli już za chwilę :) 

słaby zasięg

Pytam, w kl. 7 – jak tam? Spoko. Matematyka była – opowiada dziewczynka, zapatrzyłam się w okno i nie słuchałam, a jak pani mnie zapytała, to powiedziałam, że mam słaby internet!

Problemy z internetem, brak kamerki, brak mikrofonu, słaby zasięg – głuchota i ślepota XD – tylko z dziś takie zgłoszenia:

Problem z dostępem do sieci ma /.../ chłopiec obecnie mieszka w bliskim sąsiedztwie lasu, co może być przyczyną kłopotów, które zgłasza.

/.../ stracił właśnie dostęp do sieci i nie wiadomo jak długo potrwa ta usterka.

/.../ nie ma prądu, więc może nie uczestniczyć w zajęciach, bo nie ma dostępu do sieci.

/.../ musiał oddać komputer do naprawy

/.../ poinformowała o bardzo dużych problemach z zasięgiem. Remontują dom, ocieplają przez co jakość połączenia jest gorsza.

/.../ ma problem z zasięgiem - może spóźniać się na zajęcia, może dochodzić do niego później głos

He, a najwięcej takich usterek bywa w poniedziałek i piątek ;-)

samotność nad grobem

Od rana Roraty, fajnie, klimatycznie. Bez fajerwerków, zwyczajnie - ale tak też jest ok. Odkrywam coraz bardziej, że w prostocie tkwi piękno. Pojechałam zaraz potem na cmentarz. Była godzina 7 z minutami - może 7.20 - wychodził z bramy mężczyzna. Znam go z widzenia, młody chłopak - może ma 35 lat, może jeszcze nie - przychodzi na maleńki grób swojej córeczki. Żyła tylko 2 dni. Wczoraj miałaby 3 urodzinki :) Na początku przychodzili razem, były maskotki, lale, misie. Później skończyły się maskotki, pojawiało się dużo białych świeczek, ale jej już nigdy nie widziałam - za to on coraz częściej, coraz dłużej przesiadywał nad grobem. I dziś, też sam. Smutne są takie obrazki...

prezent od św. Mikołaja

Jako, że 6 grudnia tuż tuż, ostatnie lekcje związane ze św. Mikołajem a jako prezent na weekend wysłałam im linki do filmów. Jeden dla maluchów drugi dla większych dzieci - koszt niewielki, jak na taką ilość odbiorców, a prezent wydawał mi się fajny. Przed chwilą dostałam wiadomość od ucznia kl. 8: 

Dobry wieczór, najpewniej nie skorzystam i nie obejrzę tych filmów, lecz chciałbym Pani powiedzieć że szanuje to że Pani dla swoich uczniów wykupiła dostęp do filmów świątecznych, takie rzeczy się szanuje i na pewno uczniowie to doceniają. Dziekujemy i życzymy miłego wieczoru :)

No, także ten...

ile zarabia katechetka w przedszkolu

Dziś na zajęciach w przedszkolu pani dyrektor przyniosła mi odcinek ostatniego wynagrodzenia. Włożyłam do kieszeni, pobiegłam dalej. W domu zerknęłam w kartkę - 270 zł miesięcznie. Jeśli chcecie się pośmiać - to czytajcie dalej. Przeliczyłam sobie - w tym miesiącu miałam tam 18 zajęć. To 270 zł w przeliczeniu na 18 zajęć = zarabiam 15 zł za jedną religię :D Co ja tam robię?! Porażka jakaś. Dojechać, wrócić, benzyna, czas, kreatywność, przygotowanie zajęć, animacje - i to za 15 zl :D Biznes życia XD

Roraty - dzień 2

Jak wracałam z tych Rorat dziś, to taka MOC, jakbym conajmniej z połowę miała za sobą, a to dopiero 2 dzień, yyy. Późno poszłam spać, wcześnie wstałam i cały dzień miałam ochotę na pół godzinki przymknąć oko, ale nie było kiedy. Ale minęła 21.00, wszystko na jutro ogarnięte - można iść odpocząć. Dziś w kl. 1 i 2 katecheza o św. Mikołaju, bardzo fajna, ale też i wesoła - na koniec był układ taneczny, dzieciaki przy rozkręconej muzyce tańczyły - rodzice pewnie mieli miny bezcenne :-D Oczywiście na lekcji standard, pieski, kotki, zabawki - a Marysia się tak rozchuśtała, że kota ubrała w czapkę Mikołaja, nałożyła mu jeszcze rogi renifera, po czym wzięła laptop na łóżeczko, żeby pokazać wszystkim z klasy (nie wiedziała, że poza mną nikt tego nie widział ;-) he he. A jakby kto miał ochotę potańczyć, to zapraszam: /klik/

Roraty - dzień 1

Pierwsze Roraty, że tak powiem - zaliczone ;-) Nie było dużo ludzi, nie mieli dużo lampionów, trochę nowych twarzy, bo bierzmowani z zainteresowaniem obserwowali nowe zdarzenie ;-) Ksiądz w fioletowym ornacie :D Nie byłabym sobą, gdybym nie zauważyła, a chyba miał taką nadzieję w momencie, kiedy się zorienotwał :D - pisał później w SMSie, ale już było za późno na zmianę ;-) Msza bez kazania, szkoda, bo dobre i 2 zdania - czasem było się czego chwycić... Nie chce mi się słuchać tych wszystkich mnożących się on-line rekolekcji, dni skupienia, wieczornych rorat - pewnie mają mądre kazania, ale tyle siedzę nad tymi lekcjami... 

(właśnie myślałam, że skończyłam - przypomniało mi się w tej chwili, że jeszcze trzeba spotkania on-line zaplanować, wrrr - zrobię to i wrócę jeszcze na słówko). 

Zrobione. 

Dziś lekcja tylko z 8 klasą, o 4 przykazaniu - było burzliwie, co mnie bardzo cieszy. Musiałam wyciszać emocje, ale bardzo się cieszę, że MYŚLĄ, że mówią, że dzielą się z innymi swoim zdaniem, i bronią tego swojego zdania. Uwielbiam te lekcje z nimi. Oczywiście zawsze płacz, jak zbliża się 30 minut kończące zajęcia. Nie przedłużam. Chcieli kontynuować - co jeszcze bardziej mnie cieszy, ale zostawiłam ich, właśnie z takimi niedokończonymi rozmowami - niech sami nad tym pomyślą. Bo pani od matematyki... - no, nie pierwsza klasa już mówi, że matematyka się przedłuża w nieskończoność - w sumie się nie dziwię, bo jak, tak naprawdę - zrobić lekcję w 30 minut?! Jednak ja tego NIE ROBIĘ - nie, że nie chcę, ale żeby potem nie było... Trzymam się przepisów, to jest bezpieczniejsze :-/ 

A jutro chyba pojadę wydać swoje 500+ :D

Adwent 2020

I Niedziela Adwentu. Lubię ten czas. Dzieciaki przysyłają zdjęcia wieńców adwentowych - zadałam dla chętnych, a w kl. 8 zrobiłam konkurs na najpiękniejszy Wieniec Adwentowy - już chyba wiem, który wygrał, ale mają jeszcze czas do 22.00, więc może ktoś inny zaskoczy :)

Msza św. w południe. Zmarzłam strasznie :( Ksiądz optymistycznie patrzył na zebranych, a dość licznie, jak na ten kościół, ławki zajęte, zaprasza na rekolekcje, na spowiedzi. Nie było mowy o ograniczeniach, maseczkach, ani Komunii na rękę. A jutro Roraty. Ciekawe, jak to będzie w tym roku...

 

...

Moja Dyrekcja jakoś przewrażliwiona, czy co? Ostatnio było o stresie, dziś "zaproszenie" na kolejne szkolenie: Bezpieczeństwo fizyczne i psychiczne ucznia w nauczaniu zdalnym. No nie wiem, kto bardziej jest zagrożony w tym zdalnym nauczaniu nauczyciel & uczeń?  No nie wiem ;-) /klik/ 

pięciu narzeczonych Maryi

Przed chwilą wydawało mi się, że już KONIEC na dziś, wooowww. Ale teraz już wiem, że jeszcze nie, jeszcze jakieś prace mam we wiadomościach, muszę ocenić. Jeśli to zrobię jutro będę miała wolne! Chyba się poświecę ;-) I tak nie będę miała wolnego, ha ha, ale zawsze to mniej będzie. Jak ja się cieszę, że naprodukowałam ocen we wrześniu i w październiku! Czułam, że może być później wesoło - I JEST! ;-) 

Siedziałam wczoraj długo pod północ układając adwentowe postanowienia dla dzieci z kl. 1 i 2. Wyszukiwałam filmy i bajki na każdą niedzielę. Są zadania i dla rodziny, i dla Boga, i dla zwierzatek, i dla domu, i dla relaksu ;-) Zaprosiłam też rodziców do zrobienia prostego kalendarza adwentowego z wykorzystaniem słoika - najprostszy z najprostszych - może się zorganizują? Myślę, że tak, bo na lekcji on-line inne dzieci będą się chwalić, więc myślę, że będzie im głupio, że nie zrobili? W sumie to mam taką nadzieję ;-)

Jako dziecko nigdy nie miałam ani kalendarza, za moich czasów jeszcze (chyba) nie było w sklepach tych czekoladowych, na religii nam w ogóle o takich rzeczach nie mówili. Nie miałam nigdy wieńca adwentowego, ani pierniczków - na roraty zaczęłam chodzić dopiero, jak mi znajomy wredny ksiądz zadał to za pokutę! CODZIENNIE mu to wypominałam później, każdego dnia po tych cholernych roratach! Wrrrr. Boże, codziennie wstawałam o 5.00, bo przecież na 8.00 miałam do pracy, Raraty jakoś o 6.30 chyba były? Środek nocy! No i tak się stało, że już potem co roku chodziłam na roraty, codziennie, cały Adwent :-D 

Starszaki robią wieńce adwentowe, maluchy kalendarze - przedszkolaki będą miały takie atrakcje na religii, dziś już był Anioł Gabriel, Maryja i jej narzeczony Józef - były nawet zaręczyny! Nie obyło się bez płaczu, bo przecież każdy chciał był Maryją, Aniołem, Józefem! :-( Przy ich zaangażowaniu to Maryja by musiała mieć z 5 narzeczonych i z 10 dzieci! ;-)

modlitwa on-line

Modlitwa szkolna on-line. Proszę dzieci, by włączyły mikrofony i razem się modlimy. Jakby kto posłuchał to Radio Maryja nie ma szans przy nas :-D - dziś kl. 1, modlił się kotek i piesek też ;-) Boję się, że któregoś dnia ktoś mi rybkę pokaże w kamerce! ;-) A Zosia, uklękła na swoim fotelu tyłem do kamerki i modliła się do krzyża na ścianie, woooow. No, ja nie pomyślałam o tym. Ale, gdybym zaproponowała im taką modlitwę to by mi się rozleciały po chałupach i nie wiem, czy by wróciły ;-) Fajnie, fajnie jest - wesoło. Rodzice też słuchają, bo potem podopowiadają, jak pytam. Najważniejsze, że dobrze podpowiadają ;-)

wieniec adwentowy

Dziś przedszkole, dwie grupy i kl. 8 online. Mówią, że tęsknią. Trochę zaczynam im już wierzyć, bo i ja już za nimi tęsknię :( Pieknie włączali się w lekcję, czytali, odpowiadali na pytania, fajne też to, że wyrażają swój zachwyt, zaskoczenie, zadziwienie treściami, które realizujemy. Czy o Adwencie można zaskoczyć kl. 8? Ano, można! Super! Na spontanie ogłosiłam konkurs. Klasowy. Na najładniejszy wieniec adwentowy. Zapalili się, ale czy zrobią? Zobaczymy :)

czas na święta

Siedzę nad Jasełkami. W tle świąteczny film. W głowie kolędy. Mam kilka osób śpiewajacych. Teraz najważniejsze - uderzenie w rodziców dzieci. Wybieram konkretnych, którzy ogarną nagranie i przypilnują, by dzieciaki to wykonały ładnie. Będą wiersze ks. Jana Twardowskiego przeplatane muzycznymi akcentami. Technicznie to nie problem, bo od lat takie rzeczy robię, chociaż o tyle łatwiej będzie, że już to umiem, koleżanka po fachu dopieroprogrmau jakiegoś szuka, żeby to zmontować. No pomysł jest, to już dużo. List ładny do rodziców skieruję, może pójdzie lekko i przyjemnie ;-)

Za oknem pierwsze przymrozki, w ogrodzie jeszcze kwitną róże, ale chyba już czas nastawić na zimno, chociaż chyba biało to nie będzie? Jak przypomnę sobie pierwsze lata pracy w kilku szkołach, na wsiach - drogi zasypane równo z polami i tak już od początku listopada aż do końca lutego biało, biało, biało. Robiliśmy pierwsze Jasełka - za oknem padał śnieg. mmm, mega klimaty. Te dekoracje, stroje. Występ w szkole. W kościele. W domu pomocy społecznej. Dzieciaki po dziś dzień wspominają. Teraz już rodzice moich uczniów. Dwadzieścia lat później - online wystąpią ich dzieci ;-)

o stresie nauczyciela

Dziś wolniejszy dzień, ale i tak nie zrobiłam wszystkiego :-/ - jutro wejdę, sprawdzę prace - dziś już mi się nie chciało. O 15.00 jeszcze jakiś niby fajny warsztat - o emocjach i stresie nauczyciela, ładnie zapowiedziany - przy filiżance kawy, w domowym zaciszu... 

Pomyślałam, może być ciekawe - co prawda nie w domowym zaciszu i bez kawy, przynajmniej ja - bo jeszcze był dziś plan na dalszy cmentarz, korzystając z nieco wolniejszego dnia i dobrej pogody - pojechałam, pamiętając, by o 15.00 kliknać magiczne: dołącz - bo ciekawe, nieciekawe - pani dyrektor obecność sprawdzi. Godzina 15 zastała mnie pod samym cmentarzem - uruchomiłam i słucham. Najciekawsze było to, że te emocje i stres nauczyciela - to wcale nie chodziło o NAS, nasze emocje - jak radzić sobie z własnym stresem, bo nie oszukujmy się - wielu nauczycieli jest mega zestresowanych, ja niestety TEŻ. Pani przemawiającej owszem chodziło o emocje i stres nauczyciela, ale ukierunkowany w stosunku do ucznia! 

Jak my mamy się zachowywać, by nie stresować uczniów, by lekcja była lekka i przyjemna dla ucznia, by z radością na nią przychodził i wydajnie pracował! No sobie, pomyślałam, rewelacja! Miałam lepszy plan na spędzenie reszty dnia, odstresowanie i wyciszenie szkolnych emocji ;-) I to była moja pierwsza w życiu olana konferencja! Dwoję się i troję od 20 lat, kosztem swojego czasu, zdrowia, życia - udoskonalam lekcje, szukam  inspiracji  i atrakcji - więcej się nie da! Co prawda do końca tego wykładu telefon był włączony, ale wyciszony na maksa a ja o wiele bardziej odstresowana niż prowadzącej by się wydawało ;-) Moi uczniowie pewnie robią dokładnie tak samo z moimi lekcjami XD - nieważne, ważne, że wszyscy jesteśmy szczęśliwsi o te kilka minut skradzione DLA SIEBIE ;-)

prawie wekendowo

No, prawie, prawie weekendowo. Dziś po raz pierwszy lekcja na żywo z domu - w końcuuuu - nie wiem na jak długo, ale ciekawe doświadczenie ;-) Tak blisko mieć do pracy, rewelacja! ;-) Oczywiście w pełnym oprzyrządowaniu już od 8 rano - dobrze, że tylko 30 minut te lekcje, bo dzieciaki by mnie zagadały ;-) Tęskni mi się już trochę za nimi... Za to przedszkole po południu zrekompensowało tęsknotę. Tam to sie dzieje! :-) Wrócił po 3 tygodniach Igorek i zaczyna wydziwiać, leżakować mówię: chyba dawno na was nie krzyczałam, co? A dzieci: pani nigdy na nas nie krzyczy, ja zdziwiona: nie? - potwierdziły: nieeee. Ech, ech, nawet pokrzyczeć nie dadzą ;-)  I Igorek sam się ogarnął ;-) Słodziaki. A już tak zewangelizowana grupa, że razem ze swoją panią wychowawczynią klęczały pod krzyżem na ścianie i modliły się, jak Pan Jezus, z rękami wzniesionymi ku górze. No, pani wychowawczyni zaskoczyła - w sumie to fajny przykład. Brawo!

Szukałam pomysłu na lekcje online. Można prezntację, filmiki, można czytać, można opowiadać, ale co za sens opowieści, jak i tak patrząc na mnie raczej nie zapamiętają. Jako, że sama jestem wzrokowcem padło na notatki graficzne uzupełniane gadankiem i dyskusją z dziećmi. Oto część z dzisiejszych opowieści i  pewnie ciąg dalszy nastąpi ;-)

cdn

nicniewidzienicniesłyszę

Ja rozumiem, że ktoś nie widzi mnie, bo niewiemco - mimo, że inni mówią, że jest ok, że nie słyszy, że mu przerywa, że nie widzi udostępnianych materiałów, ale żeby nie widział zadania w swoim ćwiczeniu to już przegięcie! ;-) Str. 42, zadanie 2 mówię: "ale ja nie widzę" XD

niewiemjakidziśdzień

Chyba dziś wtorek? Ale tak dawno sie zaczął, że już prawie środa. Albo jestem jakaś niezorganizowana, albo za dużo tego, albo dzień za krótki, albo niewiemco. Wczoraj na tyle nadgoniłam, że nawet na wieczorną Mszę miałam pół godzinki - dziś już nie :-/ Skończyłam właśnie zajęcia dla kl. 7 i 8 na jutro (godz. 22.19 - do 14.45 byłam w pracy - jak nie masz pomysłu na swoje życie - zostań nauczycielem) 

I pomyśleć, że kiedyś można było biec do szkoły w ostatniej chwili - a dzieci czekały pod salą, zalogować się lub zrobić to "potem" - teraz opcja nieco bardziej skomplikowana: napisać info na dziennik elektoroniczny, załączając materiał do pracy, ewntualnie zadanie do zrobienia. Zaplanować spotkanie na żywo. Zapisać je w terminarzu ucznia. A po samym przyjściu do szkoły szybciutko zalogować się we właściwe miejsca i mieć nadzieję, że internet się nie zerwie, że wszystko się włączy i będzie działać, jak należy. A, i, że dzieci znajdą miejsce spotkania, uda im się zalogować i będą chciały słuchać ;-) MASAKRA jednym słowem :-/ Ale już nauczyłam się tego wszystkiego i całkiem sprawnie nam idzie. Dziś kl. 1 o chrzcie - rety jakie te maleństwa naprawdę małe w tych swoich wielkich fotelach, rozczochrane i pomęczone. Fajnie było ich zobaczyć, miałam lalkę, wodę w butelce (żywiec, żeby widać było, że WODA ;-) ), białą szatkę i świecę chrzcielną. Opowiadałam co i jak, później były pytania - śmiesznie było, jak rodzice im podpowiadali :-D ha ha ha Wydaje im się, że ich nie widać, nie słychać ;-) No, mnie też i widać i słychać. Ewangelizacja na całego ;-) 

niedziela

Jest już 23.23, za chwilę poniedziałek :-( Miałam nadzieję, że dyrekcja napisze magiczną wiadomość z informacją, że możecie państwo pracować z domu. Ale niestety jutro znów wstaję 6.15, żeby na 8.15 siedzieć w pustej sali szkolnej. Dwa spotkania on-line, 2 lekcje bez spotkań na żywo, jedno okienko a potem dwa zajęcia w przedszkolu - chociaż to na osłodę :) Dziś Msza św. w kościele. Zmarzłam, brrr. Niby na zawnątrz fajnie, ciepło, ale wewnątrz.. Było może 25 osób, może nie. Fajnie, że ludzie szli do spowiedzi. Ja też postanowiłam nie odkładać - bo to odkładanie to średnio się u mnie kończy :-/ Pewnie, jak u wszystkich ;-)  Ale ciesze się, gdy widze kolejkę do konfesjonału, a w niej mężczyzn nawet. Super! Może chociaż Pan Bóg kiedyś doceni, że się staraliśmy?...

weekendowo

Jak ja na toooo czekałam, piąteczek! Cyrk medialny na 2 dni zawieszam, uff. Ostatnia lekcja trwała 12 minut po czym zerwał się internet i kolejne połaczenie było  minuty przed końcem spotkania, więc... bez komentarza. Koleżanka dziś mało nie płakała, ona dopiero zaczyna, bo 1-3 od poniedziałku przecież dopiero na zdalnym. Ja jestem bardzo ciekawa, na jak długo to jest planowane? Średnio wierzę, że do 29.XI. Chleb powszedni: uczeń zgłasza trudności z siecią - dziś jeszcze dopisek: prawie nie widzi i nie słyszy nauczycieli, ha ha. Prawie. Szczególnie w momencie, kiedy zadaję pytania to nic nie działa, nic nie słychać, nikt nie ma internetu xD Inna akcja - ktoś z nauczycieli opowiadał, jakie to dziecko (kl. 2) ma trudności z internetem, nie loguje się, nie odbiera wiadomości z poczty. Ciekawe jest to, że na fb mamusia aktywna, kiedy bym nie weszła, foteczki non stop świeże - a na szkolne prace to problemy. wychowawczyni wiosną to jeździła, zawoziła zadania, sprawdzała. Nie wiem, może tylko fb działa u niej, Librus nie ma zasięgu? ;-) Ech, ech..

--

Dziś już sobota - właśnie w tle kolejne szkolenie - tym razem nie teamsy a katechetyczne - niby nieobowiązkowe, ale wydaje mi się być ciekawe, więc mam nadzieję, że nie stracę tych kolejnych kilka godzin...

Wczoraj w kadrach miałam pytanie o moje studia, czy kontynuuję, bo obecny nauczyciel ma umowę do końca roku szkolnego. Wybrzmiało dość wymownie. Z jednej strony moja radość, z drugiej - tak właśnie dostaje się pracę, ktoś inny - ot tak zwyczajnie ją traci :( Nas, katechetów zatrudniają proboszczowie parafii, niezależnie w sumie od dyrektora - w przypadku innego przedmiotu - zatrudnia dyrektor.

Ciężko jest chyba dostać pracę w szkole. Tak mi się wydaje. Jeszcze trudniej dostać pracę jako katecheta. Gdybym teraz wypadła z obiegu - pewnie już by mi się nie udało wbić gdziekolwiek :( Więc pewnie nawet zyskując nowe kwalifikacje, nowy przedmiot - nie zrezygnuję z religii - no zobaczymy - w każdym razie po 20 lat pracy jako katechetka to chyba najwyższy czas na zmiany... ;-)

pierwsze kolędy w tym roku

Taka niedziela w środku tygodnia przydałaby się częściej ;-) Teraz już mamy wieczór i trzeba na jutro ogarnąć lekcje. Dyrekcja trzyma jeszcze w niepewności, czy możemy pracować z/w domu - czego pragnę najbardziej na świecie. Chyba muszę bardzo ten swój dom kochać ;-) Ale wolę pusty dom niż pustą salę lekcyjną :-/ Wykupiłam jakieś szkolenia, teoria teoria - kasa kasa, a i tak po tym nie umiałam nic. Nie tylko ja. Wczoraj poprosiłam koleżankę i na przerwie objaśniłs mi to, czego nie łapałam, wieczorem zrobiłam zrzuty tego, co się nauczyłam i wysłałam dalej, bo koleżanki z 1-3 były jeszcze bardziej spanikowane, jak ja :-( Jutro pewnie im pokażę, co i jak. A sama może jeszcze dojdę do innych tajników technologii komputerowej? Czuję się mniej wiecej, jakbym w jakiejś korporacji pracowała, a nie nauczycielką była.

W tle u mnie już kolędy, mimo, że dopiero 11 listopada - myślę, jak Jasełka w tym roku przygotować online. Jeszcze nie mam pomysłu - napisałam do koleżanek katechetek, na co jedna oburzona: Jeszcze coś?!! I, że oni to wsyztsko mają w ... nosie. Ech.. Skomentowałam tylko, że jak będzie ciekawe, to może zainteresuje i nie będą mieli w ... Chyba się oburzyła, bo cisnęła jeszcze coś tam. Skonsultowałam z jednym z księży, czy on ma jakiś pomysł - myśli nad słuchowiskiem. No muszę coś pomyśleć... Nie wiem co, ale chciałabym zaakcentować i Adwent i Boże Narodzenie tym bardziej - nie tylko na katechezie, ale i w szkole. Ale co? Nie wiem... Narazie są kolędy.. :) Właśnie do Martusi z kl. 7, żeby pomyślała nad nagraniem kolęd. Pewnie raczej nie będę mogła się z nimi spotkać - więc zmontuję nagrania i też może być fajne, hmm... :) 

No nic, biorę się za lekcje na jutro...

świętych obcowanie

Listopad to dobry czas, by się czymś podzielić w klimtach „świętych obcowanie” i działania Mszy św. Gregoriańskiej...

Niejednokrotnie z ks. A. rozmawialiśmy o „życiu po życiu” - wtedy, kiedy byłam w szkole średniej, później na studiach, po śmierci naszych bliskich – WIERZYŁ w to ŻYCIE i z uwagą słuchał, kiedy opowiadałam tego typu sny i zdarzenia, nawet wykorzystywał wątki w swoich kazaniach pogrzebowych. NIGDY nie żartował w tych klimatach. Kiedy umierał miał (tylko) 60 lat. Mocno schorowany, wychudzony – wyglądał raczej na 80-latka :( Znaliśmy się ponad 20 lat – przez ten czas utrzymując kontakt, przyjaźń, wsparcie – działające w 2 strony. Śmierć. Pogrzeb. Wciąż łapię się na tym, by zadzwonić, napisać SMSa. Chociaż po tych snach, już jest i n a c z e j... Jestem świadoma, że to co najmniej dziwne, ale mam takie rzeczy od 12 roku życia, więc dla mnie, dla moich bliskich to nic dziwnego :)

Po śmierci ks. A. nie przyśnił mi się ANI RAZU – ani dzień po, ani tydzień po – aczkolwiek jestem przekonana o Jego obecności w naszym domu w dzień przed pogrzebem. Nie przyśnił się po pogrzebie – pierwszy sen był 1 czerwca, w dzień rozpoczęcia się Mszy św. gregoriańskiej.

We śnie widzę – nieograniczoną przestrzeń – nie ma drzew, domów, nic – nie ma początku i nie widać końca. Widzę ks. A. – w sutannie – idzie w kierunku sterty leżących jasnych płyt pilśniowych i czarnej papy – jest smutny i zamyślony. Nie widzi mnie, nic nie mówi. Bierze te płyty do rąk. Nie wiem, skąd wiem, ale ma z tego materiału zbudować kościół, w którym będzie 30 sektorów. Sen się kończy. Obraz się rozmywa. Ogólnie – smutno :(

Sen drugi – dokładnie w 4 dzień Mszy św. gregoriańskiej. Nieograniczona przestrzeń, okrągły stolik – więcej nic. Ks. A. widzi mnie i mówi, że dziś może ugościć tylko 4 osoby... Nie umiem skojarzyć o co chodziło, ale wymowne – 4 gregorianka = 4 osoby...

20 gregorianka. Rozmowy, co jeszcze trzeba zrobić, kupić, przygotować, tak, jakby przed jakimś ważnym wyjazdem. Nie widzę, słyszę – we śnie oczywiście, jakby przez telefon. Sama rozmowa. Ogólnie pozytywne napięcie i pośpiech.

27 gregorianka – sen: wszystko w bieli, nieograniczona przestrzeń, nie ma żadnych mebli, ale jest to jakieś wnętrze – ks. A. – energiczny, odmieniony, bardzo zajęty – ubrany na biało, przynosił skądś komże i białe ornaty. Bardzo dużo. To już nie jest zamyślenie i smutek z pierwszego snu – tu pojawia się zatroskanie, ale takie pozytywne. Wszystko widzę, mnie nie widzi, nie rozmawiamy – ale biel bardzo wymowna. Nie ma tu żadnych mebli, sufitów, podłogi,nie widziałam tego – nieograniczona przestrzeń i wymowna biel.

Przedostatni sen – nieograniczona przestrzeń, wszędzie biel, ołtarz z białym obrusem i piękne białe kwiaty i ks. A. - odprawia Mszę św. ukazując białą hostię – ks. A.patrzy na mnie i po raz pierwszy mówi do mnie: ...to dla ciebie... - tak, jakby podziękowanie za ofiarowanie tej Gregorianki (?). Nie ma żadnych innych osób i rzeczy.

Ostatni sen na koniec Gregorianki – bardzo krótki. Ks. A. pojawia się znikąd i mówi, szczęśliwy, radosny, uśmiechnięty, mega odmieniony, promienny, zdrowy – mówi do mnie: …, UDAŁO SIĘ! Tylko tyle. Mamy NIEBO!

Ks. A. w moich snach nie wygląda tak, jak w dzień śmierci. Jest dużooo dużo młodszy, wygląda na zdrowego, bez okularów, które nosił. To też takie wymowne. Można wierzyć lub nie :) ale potwierdza mi się to już poraz niewiemktóry – jak bardzo pomaga Msza święta, Msza św. gregoriańska, nasza modlitwa – taka zwyczajna jedna Zdrowaśka to już bliżej Nieba dla tych, którzy jeszcze czekają...

czas zmian

Dbałam o codzienne odpusty za dusze w czyśćcu cierpiące - codziennie Msza, Komunia itd. Niby zawsze było do 8.XI - teraz że cały listopad? Jak to wszystko się zmienia - niby takie ważne, a jak przychodzi co do czego - to wszystko można dopasować: zmieniono 5 przykazań kościelnych, potem dyspensy od udziału we Mszy św. i Komunia duchowa, Komunia na rękę, odpusty - a teraz jeszcze wchodzi nabożeństwo bez kosekracji! Obstawiam, że większość narodu nawet nie załapie, tyle, że krótsza msza. No nie wiem, nie wiem...

nowy blog

Ola pisze, co czuje, próbuje się odnaleźć - zerknijcie, SKOMENTUJCIE coś tam, proszę! Ola ma 26 lat jakoś, zawsze była dzieckiem zamkniętym w sobie, ciągana po poradniach, a papiery, które jej tam wystawiali sprawiały, że stawała się jeszcze bardziej zamknięta w sobie niż była. Uczyłam ją w podstawówce - czyli na początku swojej katechetycznej "kariery" - czasem pisze, zwierza się, radzi się - sama doradziłam jej pisanie bloga, ale widzę zniechęca ją brak czytelników, więc - PROSZĘ - wejdźcie tam, skomentujcie jakoś, napiszcie coś miłego -niekoniecznie podając źródło wiedzy o jej blogu ;-)

ZAPRSZAM /klik/

sezon mandarynkowy uważam za otwarty

- Lubi pani mandarynki? - pyta na przerwie Jaś, kl. 2
- Lubię
- A przyniesie pani na następną religię i się podzielimy?

No i pewnie kupię z kilogram i zaniosę na następną religię. Zdezynfekujemy rączki i zjemy ;-) Od poniedziałku zdalne u maluchów. Załamka. Mandarynki będą na pożegnanie, bo ja mogę tego nie przeżyć... :-/

2 listopada

Ech, takiego 2 listopada jeszcze nigdy nie było... Sypią się wszytskie tradycje :( Niedziela Palmowa bez palmy. Wielka Sobota bez święconki. Wielkanoc bez rezurekcji. Wszystkich Świętych bez cmentarza. Boże Narodzenie bez... jeszcze niewiadomo czego :(

Byłam na Mszy św. w południe - zależy mi bardzo na tych odpustach zupełnych, a, że teraz to nawet na cały listopad jakoś rozłożone, to będę nawet cały listopad chodzić do kościoła i codziennie ofiarowywać odpusty za zmarłych.

Po południu przedszkole, w szkole my zdalnie, uczniowie - wolne, nie pytajcie, co my zdalnie skoro uczniowie mieli wolne - to zakrawa o szczyt głupoty, ale nie ja tu rządzę (!). W przedszkolu, w jednej grupie 2 dzieci, w drugiej 8 - malowaliśmy farbami Anioły, ile radości byłooo :) Na jutro w poleceniu dla kl. 4 załączyłam zadanie specjalne: znaleźć na cmentarzu grób ks. Czesława J., który był proboszczem naszej parafii, pomodlić się - można zapalić znicz, a za przysłane zdjęcie grobu wstawię dodatkowego plusa. Nie wiem, na ile to wychowawcze, ale dzięki temu - nie tylko dzieci, ale pewnie i ich rodzice dowiedzą się, że jest grób księdza na naszym cmentarzu. I może czasem jeszcze kiedyć o niego zahaczą? 

Akurat ten grób księdza jest zadbany, bo rodzina o niego dba, ale na wielu cmentarzach groby księży są bardzo zaniedbane, nikt nawet nie spogląda w ich kierunku, nie mówiąc o świeczce, czy modlitwie. Zawsze mówię, że to powinna być zadanie proboszczów parafii - dbać o groby swoich poprzedników! Na moim cmentarzu tez jest grób byłego proboszcza, zdarza mi się, nie tylko modlić, ale i płytę wytrzeć, i świeczki stawiać. Nowy pomnik postawił właśnie następca i to jest godne naśladowania. Są jeszcze dwa inne groby księży - z innych diecezji, ale o nie dba rodzina. 

Znalzałam 30 modlitwa za zmarłych na cały listopad, może komuś się przyda /klik/

 

ks. Andrzej [*]

Dziś, 1 listopada zmarł mój spowiednik sprzed lat. Spowidałam się u niego systematycznie przez dobre 4 lata i wcześniej od przypadku do przypadku, gdy akurat trafiłam na jego dyżur. Ostatni konfesjonał po prawej stronie w naszej katedrze. ZAWSZE odchodziło się od tego konfesjonału z poczuciem DOBRA, jakie jakie mimo wszytsko jest naszym udziałem. Mimo systematycznej spowiedzi nie był MOIM stałym spowiednikiem, nie kojarzył mnie, nie pamiętał, po prostu mnie nie znał. Ale NIGDY nie zgnoił człowieka. NIGDY nikogo nie zostawił pod konfesjonałem, bo się spieszył na Mszę, a nawet jeśli mówił - wrócę po Mszy, proszę zaczekać. I po tej spowiedzi ZAWSZE zapraszał, by przyjąć Komunię świętą. Zostawał już w pustym kościele, wychodził przedostatni, bo ostatni kościelny - zamykał za nim kościół. NIGDY nie unosił głosu, nie walił pięścią w konfesjonał, nie okazywał zniecierliwienia czy złości. Odchodząc dziś miał 85 lat, więc życie nauczyło go POKORNEGO kapłaństwa i zwyczajnego człowieczeństwa. 

Jego gadanie stawiało na nogi, otwierało serce, motywowało do działania. Kiedyś długooo mówił, zapomniałam się - zapukałam w konfesjonał (wcześniej przygotowywałam dzieci do pierwszej spowiedzi, więc pukanie miałam opanowane, he he) - zapomniałam, że to on powinien zapukać :D - reakcja - boska, co pewnie już kolana cię bolą? No... trochę ;-) 

Czasem się wkurzałam, że nie rozumie - ale on DOSKONALE rozumiał. Tak naprawdę kanon dobra i zła jest dokładnie taki sam od ZAWSZE - nie ma mniejprawdy, mniejdobra, mniejkłamstwa - ZŁO jest zawsze ZŁEM - niezależnie od okoliczności - BIAŁE jest BIAŁE, a CZARNE zawsze jest CZARNE. Dużo, naprawdę wiele zawdzięczam jego posłudze. Każda spowiedź u niego to przede wszystkim PEWNOŚĆ, że zawsze zostanie się potraktowanym na spokojnie...

Chorował, od wiosny już szpitale, dializy. Zmarł przez Covid - nie NA Covid, tylko przez, bo nie mógł być dializowany, bo szpital nie przyjmuje pacjentów :( 

Dziś i tak planowałam spowiedź, miałam na myśli odpusty zupełne za dusze Czyśćcowe. Pojechałam na wieczorną Msze do salezjanów. Dwóch spowiedników - nie znam żadnego - do jednego kolejka, do drugiego - NIKT. Dobre, myślę sobie, nie będę pół Mszy tu stać. I to był BŁĄD. Gość chyba miał jakiś słabszy dzień! Pewnie zawsze tak ma, pozostali o tym wiedzieli, wiec nikt do niego nie szedł! Zamiast radości z pojednania, świadomości dobra, Bożej miłości tylko jedno cisnęło się na myśl po odejściu od tego konfesjonału ***** ***!!! Ja naprawdę nie dziwię się, że ludzie nie chodzą do spowiedzi :(((

Poszłam do ławki na końcu, akurat było kazanie. Starałam się NA SPOKOJNIE wysłuchać, co poza tym dupkiem chce dziś powiedzieć mi Bóg... Przeszło mi do końca Mszy, kazanie było naprawdę spoko, a Odpust Zupełny ofiarowałam własnie za ks. Andrzeja [*] 

zajawki dnia dzisiejszego

Dziś trochę później praca, bo aż na 9.45! I przedszkole na początek. Kochane słodziaki! Uwielbiam je! Prócz jednego chłopca wszyscy nauczyli się modlitwy Zdrowaś Maryjo. Tydzień temu 3 osoby jeszcze nie umiały, dziś 1. Jakie to słodkie. Te dzieciaki uczą mnie dziecięcej wiary, zaufania, wręcz zawierzenia siebie Panu Bogu. Z jednej strony zawsze chciałam uczyć młodzież, i tam też jest super - ale INACZEJ, a te przedszkola ciągle MUSZĘ mieć, bo nie ma tam, kto iść :-/ ale to też ma swoje dobre strony :) Kuba powiedział mi dziś, że jest diabłem! Że kocha diabła! Słucham i uszom nie wierzę. Pytam, a kto ci tak powiedział? Mama mi ciągle mówi, że jestem diabeł. No to sobie myślę FAJNIE :-/ Weź teraz dziecku wytłumacz, że nie zgadzasz się z tym, co mówi jego mama! Szukałam okazji, by z nim porozmawiać poza dziećmi. Oczywiście lekcja była o świętych, że trzeba być miłym, dobrym dla innych - a kiedy dzieci robiły pracę w podręczniku przysiadłam się do tego chłopca, pochwaliłam wykonaną pracę i mówię mu, że jest super chłopcem, pięknie pracuje, jest grzeczny i takie tam, i że Anioł go kocha, i Pan Bóg jest z niego mega dumny! Dziecko zadziwione, że w ogóle chyba go ktoś chwali - efekt naszej rozmowy był taki, że kiedy wychodziła z sali Kuba podbiegł się przytulić. Jak matka może swoje dziecko straszyć diabłem, a tym bardziej tak je nazywać?! :(

W trakcie zdalnych lekcji w szkole nie działał internet, więc w sumie 4 godziny siedziałam bez sensu łącząc się na chwilę a potem znów pół godziny na 5 minut :-/ Nie ma kamerki, nie ma głośników, nie ma mikrofonów, rutery też łapią, jak chcą - to tylko religia (!?), ale weź prowdź tak matematykę, chemię, fizykę... Super! :-/ Chłopak z 8 klasy przysłał mi link, jakie słuchawki z mikforonem powinnam sobie zafundować, by móc się z nami płynnie komunikować. Kochany...

W międzyczasie napisał do mnie mój uczeń liceum sprzed 2 lat, teraz jest w klasie maturalnej - już nie uczę w tej szkole, nie mam kontaktu z dzieciakami raczej i pisze Mateusz dając film z wczorajszego strajku kobiet w ich mieście. Stał z kolegami pod kościołem, z krzyżem w ręku i modlili się na różańcu - proszę pani, tak wczoraj broniliśmy naszej wiary. Nie pytałam, ile koleżanek z klasy było po drugiej stronie "barykady", ale sma Mati napisał, że - dużo :( Ale dumna jestem z niego i chłopaków, co mieli odwagę z nim stanąć.

Wieczorem pisze Kuba, dziś 21-letni mężczyzna, uczyłam go w przedszkolu, potem miałam zaszczyt przygotować do 1 Komunii, w końcu poprosił mnie na świadka do Bierzmowania. Przysłał 2 zdjęcia - jedno, jak bronił wczoraj kościoła w swojej parafii - a drugie swojej mamy, jak szła w tym marszu. Napisałam, że jestem z niego dumna. Coś z serii: jajo mądrzejsze od kury?... :-(

Złota Rada

Im mniej - tym lepiej - porada dyrekcji odnośnie lekcji zdalnych. Cóż... może to wcale nie głupie? Muszę się POSTARAĆ...

szkoła on-line

Od rana:

nieco później:

ale dzieciaki mega odpowiedziane, mimo, że nic nie działało - FECEBOOK zawsze działa :-D pisali, że są, tylko system nie działa! Stresowałam się tworzeniem grup, a oni już na nie pisali, wooow. Doszłam do tego, że to NOWA RZECZYWISTOŚĆ - trzeba się przyzwyczaić i tyle :( Po 2 lekcjach miałam okienko - poszłam do kościoła powiesić lapbooki, które kl. 4 robiła o różańcu - przychodzą na różaniec, niech pochalą się rodzicom swoją pracą. Potem kolejne 2 godziny w pustej sali i przedszkole! Tam jest bezstresowo, świat się kręci wokół klocków i zabawek - tak mogłabym żyć XD 

szkoła cyrkowa

Od jutra nauczanie zdalne - tylko maluchy stacjonarnie, reszta przez kamerkę ze szkoły. CYRK to mało powiedziane - dzieci w domach, nauczyciele w szkołach. W podstawówce porozdzielali nas po salach tak, byśmy się nie przemieszczali po szkole - a tym samym pewnie nie spotykali się i nie rozmawiali ze sobą, co niestety funkcjonuje już od conajmniej 3 tygodni, odkąd koleżanka miała stwierdzony wynik - ludzie omijają się się, nie rozmawiają - jedynie przywitanie i każdy w swój rewir. Teraz będzie jeszcze fajniej :-/ Skanowałam już dziś jutrzejsze tematy, powysyłałam seryjnie, he, niektórzy to już prace odesłali zrobioną! O ile nie będę musiała, nie będę łączyć się na żywo - szczerze mówiąc: PRZERAŻA MNIE TO! :-( Jutro szkolenie z prowadzenia lekcji on-line, we wtorek kolejne szkolenie - pewnie będzie nie uniknione gadanie do kamerki :-( Niby tylko 2 tygodnie, ale jakoś średnio wierzę... Czyżbyśmy już tak do końca semestru? Oceny już mam, jakby co ;-) 

W piątek obserwowałam, jak młodzież i dzieci cieszyli się na to zdalne nauczanie. Jak oni nienawidzą szkoły! To jest PORAŻAJĄCE :( Dzieciaki z kl. 4 skakały do góry z radości! A te starsze wcale nie mniej ukrywali radość! Normalnie poczułam BEZSENS swojej pracy :( I tak, jak wiosną BARDZO SIĘ starałam, żeby lekcje były ATRAKCYJNE - siedziałam po nocach, tworzyłam prezentację, urozmaicałam muzyką, filmami - tak teraz NIE MAM ZAMIARU robić NIC WIĘCEJ niż oferuje podręcznik i ćwiczenie. Głupia byłam tak się poświęcając, oni i tak mają to w ... 

To już nie są czasy ani Siłaczki ani Doktora Judyma... :(

nauczanie hybrydowe

No to mamy nowe atrakcje - wchodzi nauczanie hybrydowe. Kto to w ogóle wymyślił?! ja akurat mam mało klas w tym trybie, ale ogólnie to zabawa na całego - nie dość, że chodzisz do szkoły i pracujesz z uczniami to jeszcze musisz ogarnąć lekcje zdalne, mega! He, jak ktoś ma 2 albo 3 przedmioty i z 10 klas - ma wesoło! POWODZENIA! Uzupełniłam dzienniki, przepisałam oceny z zeszytu i na 2 dni ŻEGNAJ SZKOŁO! 

makijażysta

Klasa 7 - wchodzę do sali - zapraszam do modlitwy, wszyscy wstają - w imię Ojca i Syna, i... z szafy wychodzi chłopak (!)
nie powiedziałam NIC - bo i po co? 

Ojcze nasz, któryś jest w Niebie...
zapisuję temat na tablicy, 

czytamy z podręcznika

ów chłopak zasłonił się książką do niemieckiego
nic nie mówię - udaję, że nie widzę 
on wyjmuje z piórnika lustereczko - przegląda się
my czytamy - Niewola Babilońska 

on wyjmuje tusz do rzęs i maluje oczy (!)
my czytamy dalej
zerka kątem oka, czy widzę - nie widzę - czekam co będzie dalej
czytamy dalej

wyjmuje z piórnika szczotkę do włosów (!) 
zdejmuje gumkę, bo kucyk miał i układa fryzurę - oczywiście przeglądając się w lusterku
kiedy już skończył te makijaże - zapytałam: 
- skończyłeś?
- tak - odpowiada bez żadnego zażenowania, skrępowania czy czegokolwiek
- super, to czytaj dalej...

czytał, pracę też za chwilę zrobił, nawet plusa za aktywnośc dostał
po prostu - nie wyrobił się rano najwyraźniej.. 

pierwszy rok mam tę klasę, moc atrakcji
moja cierpliwość........wooow, podziwiam samą siebie.....

dzień nauczyciela

Dlaczego nie lubię takcih dni, jak Dzień Nauczyciela, Dzień Kobiet, Zakończenie Roku Szkolnego? Bo wszyscy na portalach spoełcznościowych chwalą się, jakie to kwiaty, czekoladki, prezenty podostawali, a ja nigdy raczej nic nie dostaję, więc nie mam się - nawet, jakbym chciała - czym pochwalić. Niby wszyscy mnie uwielbiają, niby kochają, niby ze wszystkim przychodzą, niby jestem taka fajna - ale, gdy przychodzi taki dzień - idą z kwiatami do wychowawców, do pani od polskiego, od matematyki - pani od religii - się nie liczy. Nawet, jak jej nie kupimy kwiata i tak będzie dla nas miła - pewnie sobie myślą. Nie, że jakaś rządna kwiatów jestem, ale szczerze powiedziawszy - smutno mi :( 

Przedszkolaki nadrobiły za wszytskich - dały Rafaello i z takim smakiem patrzyli na to pudełko, że otworzyłam, przeliczyliśmy, czy dla wszystkich starczy (na szczęście nie było wszystkich), odliczyliśmy cukierki i na koniec lekcji każdy dostał 1. Najsmaczniejszy cukierek świata :-) 

Od rana dostałam maila, od nowego Przewodniczącego komisji Wychowania katolickiego KEP z imiennym podziękowaniem: /.../ Dziękuję za każdą godzinę katechezy. Życzę wszelkich łask Bożych. Niech Pan Bóg błogosławi. Z szacunkiem +Wojciech Osial. 

Nadrobił za uczniów ;-) Pewnie nie wiedziałby o moim istnieniu, gdybym nie była swego czasu jego studentką, UWIELBIAŁAM go - pod każdą postacią :-D Katechetyki uczył - cieszę się, że został biskupem! To ten z tych, co pachną owcami. Oby mu tak zostało... Osial łowiczki, drugi z bp, którego uwielbiam to Warszawa i bp Markowski. Cudny gość! Byłam na Bierzmowaniu, którego udzialał - rewelacja. Potem słuchałam kilku wypowiedzi, no super, super. Dziwię się, że nie przebija się, jak co niektórzy - ale tym bardziej cenię.

jesień

Wczoraj założyłam po raz pierwszy kurtkę, dziś płaszcz, a na wieczorny różaniec już jesienne buty, a jak wróciłam do domu wyjęłam do odświeżenia wszystkie inne jesienno-zimowe buty, chyba już koniec lata :-/ Jeszcze samochód będę musiała zaserwisować i czekać na ochłodzenia, zimy, śniegi, lody, ech ech. Po wyjściu z kościoła ciemno, lało - podziwiam te moje dzieciaki, że tak codziennie chodzą. Powoli już rozglądam się za nagrodami dla nich - miały być takie megaaa - a ks. proboszcz zaoferował po 20 zł na osobę XD - będę jeszcze negocjować, ale zawsze dokładam do tych nagród, więc... 

A dziś od rana skrócone lekcje, doszłam do tego, że w sumie 30 minut to by nam na lekcję wystarczyło ;-) Po południu podstawówka, tu już żadnych skrótów - do 14.45. Jutro niby wolne, ale trzeba się zalogować, coś tam porobić - niby 3 godz mamy pracować zdalnie - nie wiem nad czym, ale na 9.45 idę na zajęcia do przedszkola. A potem, nie wiem, nie wiem. Nie pisałam się na żadne integracje - z jednej strony zakazane, z drugiej latam w tych maseczkach po szkole, a po szkole "koszyczkowe" integracje. Na szczęście tu nikt jeszcze zarażony nie jest, więc nauczyciele czują się wolni - w mojej podstawóce już 2 nauczycieli, jedna klasa, rodzeństwo i całe rodziny do 17-tego na kwarantannie - ja już tak średnio czuję się wolna w tej przestrzeni, więc - nie latam, nie zarażam, jakby co... :-/ Zakażonych dziś 5068 osób, zmarło niby 63.

szkoła to koszmar

Miałam jakieś zastępstwo znów - czasem prowadzę lekcje, czasem nie - lubię rozmawiać z dzieciakami, jeśli chcą rozmawiać. Chłopiec usiadł sobie na ławce przy biurku, rozmawialiśmy o trenigu, o meczu, który ostatnio wygrali i zupełnie nie wiem, jak zeszliśmy na temat rodziców - mówi: nie mam rodziców. Dziewczynka mówi: masz, tata jest w więzieniu, a mama was zostawiła. Mama gdzieś się puszcza - dodał. 10-latek, uczę jeszcze jego brata w klasie 8 i jeszcze jeden w przedszkolu, ale chyba go nie kojarzę. Tak wyglądają polskie rodziny. rozmawialiśmy o babci, o tym, jak pomagają babci (3 chłopaków), bo dzięki niej nie są w domu dziecka. Mama ma odebrane prawa rodzicielskie. Straszą ich, że mają złe warunki - że ich zabiorą. Masakra :( I weźmy takiego nauczyciela matematyki, czy polskiego, który beszta dzieciaka, bo nie odrobił pracy domowej, czy ksiązki nie przeczytał - TO JEST ZYCIE! :( Pod koniec lekcji - inny chłopak, porwany plecak - pytam, nie masz innego? Ktoś sie odzywa: nie, bo on jest biedny! Tamten oczywiście odzew, na co ja: też jestem biedna! cisza w klasie! Któraś z dziewczynek - nie jest pani biedna! no i zaczęliśmy się śmiać - zadzwonił dzwonek, ktoś powiedział, że jestem najfajniejszą panią w szkole, ktoś się przytulił, pobiegli na wf. 

Byłam biedna. Byłam w szkole znieważana, lekceważona, bita. Tak, pani w 1-3 nas biła. Byłam tą, co była ze wsi, zawsze gorsza. Bo nie byłam dzieckiem ordynatora, burmistrza, pielęgniarki, lekarza, czy niewiemkogotam jeszcze - tacy byli KIMŚ, ja - zawsze ta najgorsza. Ot tak, z zasady. Szkoła podstawowa i klasy 1-4 to był KOSZMAR! W 5 zostałam przepisana do klasy tzw "dojeżdżającej" - gdzie wszyscy byliśmy ze wsi - i moje szanse się wyrównały. Bo nie byłam biedniejsza niż pozostali. Nie miałam rodziców na stanowiskach, bo nikt nie miał. I czas bicia chyba się już skończył - a może tylko nasza pani nas biła? Nie wiem, miałam tylko 7 - 8 - 9 lat... :( Moja wychowawczyni wciąż zyje, nie macie pojęcia co mam ochotę jej powiedzieć, gdy ją widzę... :( 

los szczęścia

W sumie to miałam nadzieję tak trochę, że ogłoszą zdalne nauczanie - ale nie, ok - od poniedziałku znów się rzucamy na loterię - na kogo padnie! :-/ Klasa 2 na kwarantannie, 1 nauczycielka wynik pozytywny - w przedszkolu pani od posiłków - wynik pozytywny, wnuczka, która z nią mieszka - chodzi normalnie do szkoły. W klasie, która jest na kwarantannie dzień wcześniej byłam na dwóch lekcjach na zastępstwie. Takżeten - jeśli rzeczywiście ten wirus tak się rozprzestrzenia, jak trąbią - wszyscy umrzemy ;-) W sumie to nie wiem, czy śmiać się, czy płakać? Nie wiem...

środowy relaks

Środa to jedyny dzień w tygodniu, kiedy nie mam dyżuru, mam na 9.45 i tylko 5 zajęć. Więc dziś relaksacyjnie, a i do tego tylko klasy 7 i 8, więc bezstresowo ;-) O, i jeszcze dyżuru na różańcu nie mam! ;-) Od rana przedszkole i różańcowe nowinki. Opowiadałam o Franciszku, Hiacyncie i Łucji w Fatimie, oczywiście tysiąc rekwizytów, różańce, figurka Maryi, kasztany z krzyżem do układania różańca. Nie miałam kasztanów, rosną przy szkole, ale wstydziłam się zbierać ;-) Przy moim liceum też są, ale nie wypada przy młodzieży, chociaż znając życie zbieraliby razem ze mną ;-) Pojechałam po wieczornym różańcu, przy świetle latarni zbierałam - ale były na dziś! Nie przeliczyłam, ale na szczęście IDEALNIE starczyło, co do 1 sztuki! Pilnowałam ich później, żeby się żaden nie zapodział, bo jutro jeszcze dwie grupy przedszkolaków! :)

Robie kartkówki z różańca. Takie nawet trochę bardziej szczegółowe. Sprawdzania tyle tego, że... W sumie zastanawiam się, po co to komu? Mamy internet, milion wydanych książek, kto będzie chciał to se wyszuka i znajdzie te tajemnice różańcowe i nimi sie pomodli. No, ale... z czegoś oceny musze mieć! :-/ Na szczęście 1 nie ma, więc ogarniają to jakoś mniejwiecej.

Na różaniec z dnia na dzień coraz więcej dzieci przychodzi i to jest super. Angażuję każde chętne dziecko do mówienia Zdrowasiek, im się nie dłuży dzięki temu, rodzice szczęśliwi i dumni ze swoich dzieci, proboszcz wyręczony ;-) 

Antoni klasa 3 chyba, niedobry, jak... wrrr - nie uczę go, ale na korytarzu widuję i słyszę od koleżanki, co go uczy. Na różańcu siedzi w 2 ławce - pytam: Antoś, będziesz mówił Zdrowaś Maryjo? A dzieci: nie, proszę pani, Antek nie umie, on sie śmieje, przeszkadza tylko! CICHO! Antoś, umiesz Zdrowaś Maryjo, chcesz mówić? TAK. Jak pani chce - mogę teraz powiedzieć na próbę! Uwierzyłam mu, nie miałam czasu na próbę ;) Wyznaczam po kolei, Antoś chyba 7 czy 8. WSZYSCY czekali z drżeniem na Antkowe Zdrowaś Maryjo. W sumie rysykowałam, ale pomyślałam - nawet, jak się pomyli, to co? To małe dziecko, ważne, że chce się modlić! Przyszła Antkowa kolej. Podszedł wyprostowany, jak struna do mikrofonu, pewnie, pięknie powiedział modlitwę! Dzieci taakie oczy, a ja z uznaniem się uśmiechnęłam do niego. Potem następna kolejka była, i jeszcze jedna. Ani razu sie nie pomylił! PIĘKNIE! Na następny dzień - Antek JEST! Ba, nawet na Mszy ze mną został. A później wychodząc z kościoła przepuścił w bramie dziewczyny, bo mają pierwszeństwo. MEGA! Dziś widze się z jego mamą (pracuje w szkole, jako sprzątaczka) - mówię: Pani Małgosiu, Antoni... - a ona: Boże, co znowu? :-( Jak wysłuchała mojej pochwały, szczęściw w jej oczach nie do opisania! <3 Antek ma jeszcze 9 rodzeństwa, najmłodsze biega po przedszkolu - pewnie ma ze 3 albo 4 latka :)

Idę na obiad, za 3 podejściem, bo każdy coś chce - i nie zdążyłam do stołówki dojść :) Siadam przy stole, chwila ciszyyyy - trwała może 3 sekundy - moment 3 chłopaków ze swoimi talerzami sunęli sie do mojego stolika. 6 klasa, nie uczę. Znam z widzenia. Antek przy nich to złoto! Jeden się zakochał, drugi się odkochał w Julce z 5d. Opowieści przy kotlecie bezcenne. Krótko mówiąc - wszystko, co najgorsze do mnie lgnie! A ja to przygarniam i ogarniam <3 Jestem takim nauczycielem, jakiego NIGDY nie miałam :( Ale o tym może przy okazji Dnia Edukacji Narodowej napiszę ;-)

Jutro kl. 4 - kończymy lapbooki różańcowe. Dwie lekcje w kl. 2 - zastępstwo, nie uczę, ale już mam przygotowane: kolorowanki, memory, filmik i KASZTANY ;-) Klasa 7 - o Abrahamie będzie, klasa 1 ciąg dalszy różańcowych opowieści, przedszkole i kasztany a na koniec kl. 8 i Sakrament kapłaństwa. Od 8 do 14.45 z dyżurami - także ten... miłego dnia ;-)

październik(owo)

Dziś o szkole, bo dawno nic nie było ;-) W szkole średniej mam 3 klasy, liceum mam drugi rok i dwie klasy 1 technikum. Komentarz ucznia: lekcje ciekawsze niż mieliśmy w podstawówce. To dobry znak. Zaczęłam od standardowego zestawiku katechez odnośnie praktyk religijnych - Msza, modlitwa, spowiedź. Stan porażający. Na 60 nowych osób - religijnych (pobożnych?) - nie wiem, czy z 5 bym znalazła. Reszta dryfuje na pograniczu bezbożności - zero modlitwy, kościoła, spowiedź to już w ogóle przeżytek. W kl. 2 liceum - dwie dziewczyny fajnie się rozwinęły w tym kierunku, super wypowiedzi, jakaś pielgrzymka na koncie, cotygodniowa msza, mówią nawet otwarcie o modlitwie codziennej. Mega.

W przedszkolu, słodziaczki - docieramy się, poznajemy, modlimy się. Na prawie 60 osób - może z 10 umiało się przeżegnać, może z 5 umiało modlitwę do Anioła Stróża, jedna dziewczynka Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Pod Twoją obronę, nawet Wierzę w Boga ruszyła trochę, mega!

W podstawówce - o mój Boże..... Tu dużo mam tego towarzystawa ;) Klasa 1 rozbrykana, jedna panienka się tak zapędziła, że zwaliła moje rzeczy i za biurkiem usiadła! :-D W takich chwilach marzę o zdalnym nauczniu, cisza, spokój, żadnych niegrzecznych i niewychowanych dzieci ;)

Październik się zaczął i różaniec w kościele - dyżur mam 2 razy w tygodniu, poniedziałek i wtorek, więc jutro 2 razy do pracy.

Dziś spotkanie przed Komunią było, proboszcz podjął się poprowadzenia spotkania sam, z drugą katechetką. Ja mam tzw 2 komunię, odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, czyli mniej ważne niż 1, więc ;-) ALE rok temu miałam 1 i teraz mam z tymi samymi dziećmi drugą, mówię do proboszcza, zróbmy coś, żeby zachować kontynuację chodzenia do kościoła. Ale co? Nie przyjdą! - mówi. No, ale możemy ICH ZMUSIĆ! Jak? Damy minimum do spełnienia i będą musieli się jakoś mobilizować. Pomysł przeszedł, dziś miał poinfomrować rodziców, że dziecko ma obowiązek spowiedzi - na poczatek roku szkolnego/katechetycznego, przed Bożym Narodzeniem, Wielkanocą, ma w niedzielę uczestniczyć we Mszy św., być na różańcu - daliśmy limit 10 razy, na drodze krzyżowej 3 razy, no i w rekolekcjach uczestniczyć. Tylko i AŻ tyle. Proboszcz spowdziewał się irytacji i maruszenia, ciekawa jestem komentarzy dzieci w szkole ;-) Dlaczego tego chciałam? Uczę dzieci w klasie 7-8, które były tylko 1 raz w życiu u spowiedzi, właśnie przed komunia, a potem już NIC. Moze ten manewr by jakoś przyzwyczaił do praktyk religijnych? Chociaż na chwilę? :( 

Obstawiam, że za chwilę Kościół stanie się nie tyle niemodny, co przeżytkiem. Starzy umrą, młodzi nie będą zainteresowani :(

kłamstwa Kościoła

Czuję się oszukana! :( Świat obiegły zdjęcia Carla - jakby spał, a od 16 (?) lat, albo jakoś tak nie żyje. Ok. Teksty typu, że ciało nie uległo rozkładowi. Cud - sobie myślę - super sprawa! Już nawet miałam jakąś fajną lekcję interaktywną przygotować w tych klimatach! Dziś trafił się link z wyjaśnieniem przez eKAI, że to nieprawda! Że ciało uległo częściowemu rozkładowi! A to na twarzy to z rekonstrukcji i silikonowa maska! /link/ I, że o. Pio też ma takie coś na twarzy. A ja, głupia, myślałam, że to jednak możliwe! I pewnie Bernadetta z Lourdes to też ściema. Już czekam nowinek o św. Janie Pawle II - też pewnie zmajstrują cuda techniki :( Tak samo, jak, że niby woda święcona - jako, że święcona się nie psuje. Taaaa, wcale... Dlaczego? Moja ciocia była zakrystianką, proboszcz kazał sypać sól do kropielnicy.  

Po co te oszustwa? Weź ucz człowieku religii... :-/ I chociaż postać Carla jest super, i opowiem o nim dzieciakom to jednak nie mam zamiaru ściemniać odnośnie tego, co widać na zdjęciach w trumnie.

wikary się ożenił

Wikary z mojej parafii się wczoraj ożenił. Panna młoda w białej pięknej sukni. Zresztą i panna młoda piękna, aptekarka po studiach, z 10 lat młodsza od niego. W sumie to podziwiać gościa, że miał odwagę odejść i nie grał na dwa fronty. Poznał parafiankę, u nas w parafii, i tak jakoś im się porobiło, że wczoraj powiedzieli sobie "tak" - chyba nie w kościele raczej? Chociaż, teraz to już wszystkiego można się spodziewać, więc nie wiem...

po-niedzielnie

No i czas wolny się skończył :( kurcze, ech ech.. Dziś od rana Msza z dzieciakami. Przyszły, przeczytały. Garsteczka tylko dzieci, z młodzieży może z 5 osób, przesiewy w ławkach. Ciekawe, jak z różańcem będzie? Przyjdą? W klasach pół na pół - jedni wracają drugich nie ma - ja tylko od religii - ale niewyobrażam sobie matematyki, fizyki, chemi czy polskiego w takim systemie prowadzić - oni nigdy nic nie wiedzą, bo tego nie było, tametgo jeszcze nie ma, a innego już nie ma. Niektórych to jeszcze w tym roku szkolnym wcale nie widziałam :O

Pogoda świruje - albo upał, albo zimno straszliwie, niewiadomo, jak się ubrać - czy to już jesienno-zimowo zestawy, czy jeszcze trochę lata? Lekcje mam od 8 do 15, wiec rano zimno - potem gorąco. 

Dziś ks. proboszcz już ogłosił pierwsze spotkanie przedkomunijne - 1 Komunii nie mam w tym roku, więc luzik - chociaż rodzicom to za bardzo się nie podoba ;-) - ale mam tzw. Odnowienie Przyrzeczeń Chrzcielnych, więc fajerwerki nieuniknione - ale mam super dzieciaki, wspaniałych rodziców - będzie pięknie.

Najgorsze to te klasy, które przejęłam od obcych - no masakra! Obraza majestatu - jakim prawem ja w ogóle od nich coć chcę? A kiedy będzie wolna lekcja? A możemy pograć na telefonach? A pocotorobić?! Alejaniebedetegoczytać! Adlaczegoja?! O, a ile niewierzących! Klasy 7... Daję sobie czas do końca września - OGARNĘ ICH po swojemu, będzie super, ale narazie to koszmar! :-/

Łapię na siłę oceny, boję się, że zamkną szkoły, że znów będę szukać wiatru w polu - w technikum panowie już po 2 oceny mają! ;)

ziarno padło na żyzną glebę

Oglądam on-line spotkanie młodych u św. Stanisława Kostki, przez pandemię nie mogłam być tam dziś z dzieciakami, o co dbałam o wszystkie lata pracy katechetycznej - było nas ponad 5000, było 10 tysięcy, z moich było początkowo jedynie 9 osób, było później 40, było i ponad 100, w tym roku... Cóż, pozostałam posłuszna :( Wśród nielicznie zebranych dostrzegłam Małgosię, swoją uczennicę z gimnazjum. Radość wielka. Małgosia nie przejawiała na początku gimnazjum wielkiej pobożności - raczej była abserwatorką, na pytanie o Mszę św, raczej nie była. Zmieniało się to na moich oczach, w drugiej klasie było lepiej, w trzeciej, pewnie też dzięki indeksom do Bierzmowania, gdzie trzeba było kolekcjonować podpisy i stempelki, ale w klasie 3 gimnazjum Małgosia weszła we wspólnotę, bywała na rekolekcjach dla młodzieży - pięknie się to rozwijało i dziś, po kilku latach widzę ją na pielgrzymce młodzieży przyjmującą Komunię świętą pośród 197 innych, którym dane było tam być. Jestem z nich dumna, cieszę się z Małgosi i wszystkich tych, którzy wczoraj 120 osób i 197 dziś dało piękne świadectwo bycia chrześcijaninem. 

 

sens mojej pracy

Pierwsze lekcje zrobiłam na rozgrzewkę - najpierw o Mszy św, zaraz potem o modlitwie - a teraz chyba dam od razu egzorcyzmy - może to podziała?! Lekcje robiłam w kl. 7-8 i 1-2 szk ponadopodstawowej. Były cuda eucharystyczne, techniki modlitwy - potrzeba Eucharystii, potrzeba budowanie ralcji poprzez modlitwę. Na nich to nie działa. Jeden z kl. 1 technikum ostatni raz w kościele był na 1 komunii, inny - na bierzmowaniu, czyli całkiem niedawno. Reszta od czasu do czasu bywa, nie modlą się wcale - tylko na religii, a niektórzy twierdza, że nawet na religii się nie modlą - a modlitwa u mnie na lekcji jest z a w s z e.  Tylko kilka osób - może ze wszytskich tych klas, a więce - dwie 8, trzy 7, dwie 1, jedna 2 - może z 10 osób bywa regularnie na Mszy i modli się codziennie. Doła złapałam w mig. Jaki to ma sens? Czy do nich mówić, czy nie - to bez sensu, oni i tak jutro do tego kościoła nie pójdą. 

nowe pokolenie

No wczoraj - 7 dzień nauczania - gardło zaczęło dawać znać - o tyle dobrze, że głos się nie skończył, ale płukanko jeszcze dziś od rana i w trakcie przerwy. Przez pół roku milczenia odzwyczaiłam się od mówienia ;-) Dziś, jak zobaczyłam salę w której mam prowadzić zajęcia dla 28 osób technikum jakiegośtam - zbladłam! Dotychczas mieli w normalnej sali lekcyjnej - teraz z wiadomych względów - musi być większa przestrzeń. Nie widziałam końca sali - jak pomyślałam, że mam się do nich drzeć na kilkadzisiąt metrów sali konferencyjnej zwątpiłam w siebie. Dałam im jedną pracę, drugą - odpuściłam sobie pogadanki, na następne zajęcia przygotuję materiał na rzutnik i coś do odsłuchania z laptopa. Masakra. Toć to w mikrofony powinno być wyposażone, albo nie wiem co - ale nie mam zamiaru nawet się wysilać - pomijam już to, czy do nich mówił, czy nie mówił - znaczy to samo. Dzieci po szkole podstawowej, po zdalnym nauczaniu, z nawykami bliżejnieokreślonymi. Daję sobie czas do końca miesiąca na ogarniecie panów. Jedna klasa już ogarnięta, z tą schodzi ciut dłużej - ale przejadą się szybciej niż im się wydaje ;-)

W lesie grzyby, dopiero dziś miałam czas, by wybrać się na spacer. W poniedziałek - 1 spotkanie katechetyczne, wtorek posiedzenie rady, środa drugie spotkanie katechetyczne, czwartek - już nawet nie pamiętam co :-/ Ten tydzień już lżejszy - ale wtorek też posiedzenie od 15.00 do niewiadomoktórej. Nie lubię takich niewiadomych - konkret: od - do i koniec. Pamiętam, jak zaczynałam pracować w liceum i  była rada - punkt 16 posiedzenia, 17, 25 - podpunkt a, b... g, h.... płakać mi się chciało! A potem... zmienili dyrektora ;-) (pomijam to, że było jeszcze gorzej, ha ha). 

Zapisałam się na dwa jakieś szkolenia - pod zdalne się przygotowuję, he he. Już i tak łączę jedno z drugim  na zajęciach - im musi coś migać przed oczami inaczej nie funkcjonują :-/ Nieważne, że to pisać nie umie, błąd na błędzie, czytać nie umie, ale lekcja musi być atrakcyjna! Musi migać! Dziś dziewczyna z 7 klasy mówi - zdalne było super, pani nam fajne rzeczy przysyłała. Sobie pomyślałam, a żebyś ty wiedziała ile ja musiałam nad tym siedzieć! Migało, było fajne. Ech, nowe pokolenie idzie...

priorytety KK

Wróciłam ze spotknia katechetycznego w parafii. Ks. Proboszcz żali się (?), piekli i źli, że biskupi nie dopuszczają księży do głosu! Pytam go więc, w jakim Kościele ksiądz jest, że jeszcze się temu dziwi? Kiwnał tylko głową ze zrozumieniem.

Wcześniej dyskusja nt wymogów wydziału katechetycznego odnośnie katechetów, ładnie ujmując "troski" - pytam proboszcza, a wie ksiądz, gdzie oni mają katechetów poza dokumentacją, której od nas żądają? Wiedział.

Tak wygląda RZECZYWISTOŚĆ KK, bajanie o wspólnocie, miłości i miłosierdziu to jedna wielka ściema. Priorytety leżą gdzie indziej...

5 września

 Sobota. Myślę, że 3-dniowy tydzień rpacy jest w sam raz! ;-) Pierwsze dni szkoły - SUPER! Dzieciaki wypocząte, stęsknione, radosne. Super! Nowe klasy w technikach, nowe twarze, ale wesoło, fajnie. Kierowców 26 sztuk, hotelarze i informatycy - dobre kierunki, optymistyczny plan - damy radę ;-) Dali, i zabrali mi moich panów z branżówki :( - ja to ja, ale oni niezbyt szczęśliwi - poszli do księdza, obstawiam, że będą umykać :( Szkoda, bo nawet metodyk kupiłam do 3 klasy zawodówki. W sumie ich miałam do ostaniej chwili, ale w planie poszło coś nie tak i dali mi 1 klasę. Moje poprzednie klasy patrzyły z wyrzutem - nie chciała nas pani? :( Weź tłumacz, że masz tyle do gadania co.. :-/ Najlepsi byli panowie z 1 klasy - otwieram drzwi, a któryś z nich: bo my tu religię mamy. - No tak, mówię. - Ale to religię z panią mamy? - Na to wygląda - odpowiadam. - E, może być - mówi jeden do drugiego ;-) he he. 

2 września 2020

Boję się dziś iść spać, bo zaraz będzie jutro i po 5 miesiącach będę musiała iśc do szkoły, organizować lekcje :-D 

spełniające się marzenia

Pisałam o studiach podyplomowych - zaliczony 1 semestr i nieszczęsne praktyki ;-) Uważnie słuchałam na posiedzeniu rady pedagogicznej, czy w ogóle ktoś przyszedł do 1 klasy mojego kierunku. Jest grupa 15 osób! Jest klasa 1. Co to znaczy? Że jest szansa, że będę uczyła tego kierunku. Niby w końcowej ankiecie samooceny napisałam o tych studiach - ale oczywiście nikt tego nie czytał i pozwoliłam sobie poinformować dyrekcję - na wieść o 1 klasie, że jakby co - to zdobywam uprawnienia i bardzo bym chciała uczyć. Płacz i lament - dlaczego dopiero teraz o tym mówię, bo już bym miała godziny! Sobie pomyślałam - przecież pisałam... No i jest obietnica w przyszłym roku godziny w tym kierunku. I tak w tym roku nie mam gdzie utknąć czegokolwiek - od poniedziałku do piątku - od 8.00 do 15.00, z jednym okienkiem i jakimiś godzinami na przejazdy. Potem trzeba będzie z czegoś zrezygnować, ale to już samo się poukłada :) Ale ciesze się, bardzo bardzo. Pomijam już to, że 2 semestry mam do zrobienia w tym roku! Testy ogarnę, praca do napsiania - mam nadzieje, że będzie jakiś przyjemny temat, bo do tej pory wszytskie pisane prace dyplomowe. mgr były koszmarnie nudne i beznadziejnie beznadziejne - ale na 5 ;-) KOlejny element spełnianych marzeń :)

covid w Kościele

Oglądam właśnie Mszę on-line na rozpoczęcie nowego roku katechetycznego. Wymóg był, aby posłać 1 katechetę z parafii - żeby tłumu nie było. No tak, widzę, że Kościół to też tak trochę sam nas zniechęca do udziału w rzeczywistej obecności na Mszy św. Niby tu żal, że nie przychodzą, a z drugiej strony - nie przychodźcie, on-line się łączcie. Nie wiem ilu katechetów pracuje w mojej diecezji - ale online jest 36 osób ;-)

Wczoraj niedziela, byłam na wieczorej Mszy św. u salezjanów. Tam nikt nie mówił o żadnej Komunii na rękę. Obserwowałam specjalnie - tam nikt ręki po Komunię nie wyciągał nawet. U mnie w parafii reżizm, tabliczki wystawione w prezbiterium, strach się bać.

nowy rok szkolny

 Środa, czwartek, piątek - wszędzie posiedzenia rady - odsiedziałam swoje ;-) Nie ma paniki, po prostu nowa rzeczywistość i tyle. Trzeba będzie się przyzwyczaić. A jednocześnie wszyscy dają maksymalnie miesiąc do zdalnego nauczania. No zobaczymy, zobaczymy... W tym roku tez różnorodność - 3 grupy w przedszkolu, kl.1, 2, 4, 7,8, 1 technikum, 2 liceum, 3 branżówka - no, wszystkie możliwe przedziały edukacyjne. Ale chociaż 1 przedmiot! Koleżanka ma etat z 5 przedmiotów! :-O Weź się przygotuj na wszytskie lekcje... 

katechetka - widmo

Kiedy zaczynałam pracę w katechezie zostałam uszeregowana i bardzo bardzo długo bałam się wychylić. Wychyliłam się raz - wyszłam z propozycją, że można by było dodać do treści katechez - konkretnie chodziło mi o kolorowanki, które zresztą byłam w stanie wykonać. Obraza majestatu i wieczne potępienie! Zostałam skreślona w oczach siosty pasjonistki sekretarki i dyrektora wydziału katechetycznego. Trwało to jakiś czas. Więcej już - nie ważne, co myślałam - nawet nie próbowałam. Ustabilizowała się moja pozycja, zmieniła się sekretarka, dyrektor. Było bajkowo. Uszeregowana katechetka = widmo katechetka. Jest, ale tak naprawdę nie istnieje. Nikogo nie interesuje - dopóki nie podpadnie. Nie podpadałam już długooo, długo. Niestety - dobra passa się skończyła - wraz z pierwszym materiałem w książce. Nieco gorzej było po pierwszych ogólnopolskich warsztatach, które poprowadziłam dla katechetów. Całkiem ciepło się zrobiło po pierwszej książce. NIKT nie powiedział nic, ale już w relacjach czułam się intruzem. Kolejne ogólnopolskie współprace katechetyczne sprawiły, że przestałam istnieć w swojej diecezji. Obserwowali wszyscy, ale NIKT nie powiedział słowa - ani dobrego, ani złego. Kolejna książka - owiana ciszą. Warsztaty. Konkursy. Pisali w gazetach, mówili w radiu. No i wtedy stwierdziłam, że... nie mam NIC do stracenia! No i się zaczęło ;-) Rok temu wprowadziłam dwie innowacje katechetyczne - cieszą się mega powodzeniem i w tym roku. Wprowadziłam kolejną akcję. Jeszcze jedną. Przede mną jeszcze dwie, które mam już nie tylko przemyślane, ale i wyprodukowane - czeka na weekend. W mojej diecezji nie cieszy się powodzeniem żaden z moich pomysłów! Odważyło się 2 księży, 1 siostra zakonna i 3 katechetki! Zamówienia mam z całej Polski, z Londynu było, z Ukrainy, Szwecja była z dużym zamówieniem, Stany Zjednoczone i szkółki niedzielne. Rewelacja. Moja diecezja - cisza. Jak to mówią: Niemile widziany jej prorok we własnej ojczyźnie ;-) 

RODO

Najpierw było RODO - zachowanie wszelkich danych osobowych, w szkole, w przychodni - zakrawało o komedie: zakaz używania nazwiska - wywoływanie numerkami, godzinami - teraz czytam o sytuacji w Niemczech: 

Restauracje zbierają dane personalne od gości. Tuż po wejściu proszą o wypełnienie formularza (z imieniem, nazwiskiem, datą, numerem stołu oraz numerem kontaktowym). Część miejsc opracowało już elektroniczne dokumenty, część dostarcza każdemu długopis i kartkę do podpisania. Formularz pomoże odnaleźć tych, którzy pechowo przebywali w knajpie w tym samym czasie, co ewentualny wykryty chory.

Za chwilę będziemy swoje dane osobowe zostawiać wszędzie :-D

święto

Dziś w mojej parafii piękny dzień - odejście wikariusza! Nie, nie byłam na pożegnaniu, obejrzałam fotorelację w internecie - wystarczy mi, by uwierzyć, że to dzieje się naprawde! Wyjątkowo wredny, chamski i prostacki typ. Lat 30. 

?

Zastanawiam się, czy chciałabym, żeby - kiedy robię coś źle - ktoś mi o tym po prostu powiedział? Chyba tak. No, zależy kto by to był i jak powiedział. No, ale chyba wolałabym wiedzieć - niż trwać w niewiedzy i robić coś złego nie wiedząc o tym.

No, a sama - jakoś mam opory w takim mówieniu. Pewnie byłaby mi wdzięczna - i na pewno by się nie obraziła, ani nic w tym stylu. Ale jakoś... tak mi... nie wypada?

Wczoraj z katechetkami wybrałyśmy się na jedzonko. Jeszcze wakacyjne. Jedna z nich miała krzyżyk poprzeczny tzw celebrytkę

Myślę, że to jest antychrześcijańskie. Że ozdoba, której nie wypada katechetce nosić. Sama bym nie założyła - nie dlatego, że mi się nie podoba, ale dlatego, że przeczy chrześcijańskiemu symbolowi krzyża na którym zmarł Jezus Chrystus. Powinnam jej powiedzieć?...

---

dopowiadając na pytanie z komentarza - czy jest różnica - między zdjęciem u góry, a zdjęciem na dole? - no, dla mnie jest...

o, Remigiusz interpretuje to jeszcze inaczej:

No, ale mnie to - trend, moda - a nie wyraz wiary. Kolczyki, celebrytki, pierścionki z krzyżem, bluzki - nie tylko pochylonym, ale i odwróconym krzyżem - to wyraz wiary? Będąc ostatnio na Krupówkach w Zakopcu widziałam kolczyki - ze stacjami Drogi Krzyżowej. To też wyraz naszej wiary? To jako katechetka powinnam koniecznie sobie zakupić... :-(

modlitwa

Gdyby przeprowadzić ankietę - np. wsród ludzi wychodzących z niedzielnej Mszy św. nt. modlitwy - czy się modlą, jak się modlą, gdzie się modlą, ile czasu poświęcają na modlitwę - byłoby to ciekawe. Kiedy pytam dzieci, młodzież o modlitwę - jest równie ciekawie. Stan moż enie zerowy, ale blisko, blisko. Przedszkolaki i kl. 1-2 - zależnie od wymagań rodziców, przykładu, jaki dają rodzice. Klasy komunijne - już powolutku same zaczynają modlić się pacierzem. Klasy starsze to, co już mają wyprawcowane. Klasy licealne - już im się nie chce, tracą sens modlitwy. A później - nie wiem, kiedy się wraca do modlitwy?

Dla mnie wzorem modlitwy jest mój Tata. Nie Mama, która każdego wieczora na kolanach modliła się przed obrazem Matki Bożej. I to było piękne. Ale nie o Mamie opowiadam na lekcjach w technikum czy w zawodówce - a o Tacie, który NIGDY nie położył się spać bez znaku Krzyża! Dla mnie to po prostu MOC! Tylko i AŻ tyle!

Mignęło mi nagranie, które załączę do obejrzenia - można posłuchać. W sumie ja sama zawsze walczyłam z modlitwą - właściwie tym, że nie umiem się modlić, ze za mało się modlę, miałam wyrzuty, że można więcej - można lepiej, bo gdzie mi tam do s. zakonnej, co ciągle z różańcem chodzi. Gdzie mi tam do ks. co nad Brewiarzem siedzi. Gdzie mi tam do babci, co godzinami przesiaduje nad książeczką do nabożeństwa. A już koszmarem był wszelkie katechetyczne rekolekcje - gdzie katechetki chodziły z Pismem Świętym, przesiadywały na Adoracji godzinami. Dostawałam doła. Dopiero któryś z księży mi wyjaśnił, że mam się modlić, jak umiem, jak potrafię, na ile mi czas pozwala, na emeryturze z pewnością będę miała go więcej, więc i modlitwa może być dłuższa ;-) 

I na koniec jeszcze: - W jednej z podhalańskich wiosek żył człowiek, który, jak deszcz zalał mu porządnie siano, potrafił rzucać tym sianem w stronę do nieba i wołać: „Boże, takie siano to sobie sam zjedz, bo krowy na pewno nie będą tego jadły”. – opowiadał ks. Wojciech Węgrzyniak - W dzieciństwie myślałem, że to jakiś bluźnierca, ale im dłużej żyję i im bardziej czytam Biblię, przekonuję się, że ten człowiek miał autentyczną relację z Bogiem...

normalność

Jutro pogrzeb ks. profesora z moich studiów - teologia moralna. Miał 71 lat, do końca aktywny. Nie miałam z nim żadnych kontaktów, poza jakimś egzaminem i wykładami, ale wspominam jako człowieka przesympatycznego, ciepłego, dobrego - wymagającego, przede wszystkim - od siebie. Zebrał wszystkie możliwe tytuły naukowe, a mimo to pozostał n o r m a l n y - wobec kleryków, studentów. I to jest super - być normalnym wobec swoich uczniów. I to wbrew pozorom wcale nie jest takie łatwe - ale umieć z nimi rozmawiać, pośmiać się, pożartować, ale być też wymagającym, sprawieliwym, n o r m a l n y m. Kiedyś tych uczniów spotkamy - w urzędzie, sklepie, gabinecie lekarskim. Jest szansa, że również potraktują nas n o r m a l n i e ;-)